మగధ దేశపు రాజుకి ఒకసారి విషజ్వరం సోకి ఎన్ని మందులు వాడినా తగ్గక మంచాన పడ్డాడు. రాజవైద్యుడు మందులు మార్చి, మార్చి వైద్యం చేస్తున్నాడు. కాని ఫలితం కనిపించడం లేదు. రాజు రోజురోజుకి నీరసపడుతున్నాడు. అప్పుడు మహామంత్రి ‘అంతుపట్టని రాజుగారి రోగాన్ని గుర్తించి వైద్యం చేసి రాజును సంపూర్ణ ఆరోగ్యవంతుని చేసిన వారికి లక్ష వరహాలు బహుమతిగా ఇయ్యబడతాయి’ అని ప్రకటించాడు.

పురాణవేత్తయిన ఆ సుమంత్రుడు ప్రజలతో నిండి ఉన్న ఆ అంతఃపుర ద్వారాన్ని దాటి నిర్మానుష్యమైన వాకిలిని చేరుకున్నాడు. అక్కడ విల్లంబులు ధరించిన రాజభక్తిగల యువకులు ఏమరిపాటు లేకుండా మనసు లగ్నం చేసి కాపలా కాస్తున్నారు. తెల్లటి దుస్తులని ధరించి, చక్కగా అలంకరించుకుని, చేతిలో బెత్తాలతో జాగ్రత్తగా ఉన్న వృద్ధ ద్వారపాలకులని చూశాడు. ఎప్పుడూ రాముడి క్షేమానే్న ఆలోచించే ఆ వృద్ధులు సుమంత్రుడ్ని చూడగానే లేచారు.

అవకాశాలు లేవని, అవకాశాలు రావడం లేదని చాలామంది బాధపడుతూ ఉంటారు. అవకాశాలనేవి కొంతమందికి ఎక్కువగా వున్నా అందరికి వస్తాయి. అవకాశాలని అందిపుచ్చుకోవాలి. అదే విధంగా సృజనాత్మకంగా ఆలోచించి అవకాశాలు కల్పించుకోవాలి. అలాంటిదే ఓ సంఘటన మీకు చెప్తాను.

రాజమహేంద్రవరం దగ్గరగా వున్న ద్వారపూడిలో రంగయ్య ఒక హోటల్ నడుపుతున్నాడు. రుచికి శుచికి ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం వలన ఆ హోటల్‌కి మంచి పేరు వచ్చింది. రంగయ్య దగ్గర కాళిదాసు, మాణిక్యం అనే ఇద్దరు వంటవాళ్లు పనిచేసేవారు. వంట చేయడంలో వారిది అందెవేసిన చెయ్యి. ఏ కూరలైనా సరే బహు చక్కగా వండేవారు. రంగయ్య వారిని చాలా బాగా చూసుకునేవాడు. ఎప్పటికప్పుడు వారి జీతాలు పెంచేవాడు.