S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
లోకాభిరామం
ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే మా అబ్బాయి జపనీస్ భాష నేర్చుకున్నాడు. జపాన్ వెళతాడేమో అనుకున్నాను. కానీ అమెరికా వెళ్లాడు. జపాన్ వారి యానిమేషన్ ఫిల్మ్స్ అనే కార్టూన్లను మాత్రం తెగ సేకరించాడు. వాటిని నెట్లో నుంచి డౌన్లోడ్ చేయడం కాక అప్లోడ్ చేసేవారిలో ఒకనిగా మారాడు. మా ఇంట్లో అందరికీ ఈ తిక్క ఉంది. ఏ పని చేసినా దాని అంతం చూడాలి. అప్పుడు నాకు జపాన్, చైనా దేశాల గురించి కొంత ఆలోచన మొదలయింది.
నిషికి జ్ఞాపకశక్తి ఉండడం ఒక రకంగా బాగుంటుంది. ఎక్కువ రకాలుగా కూడా బాగుంటుంది. అక్కడక్కడ మాత్రమే దానివల్ల చిక్కులు వస్తాయి. చదువుకున్నది జ్ఞాపకం రాకుంటే చదువుకు అర్థం లేదు. తెలిసిన విషయాలన్నీ జ్ఞాపకం ఉండి అవసరమయినప్పుడు తిరిగి మననం చేసుకోగలిగితే తెలివి కింద లెక్క. ఇంతవరకు బాగానే ఉంది కానీ, చదువుకున్న బడి గురించి కూడా జ్ఞాపకం చేసుకునే వాళ్లు ఎంతమంది ఉంటారని నా ప్రశ్న.
ఊళ్లో ఎవరయినా పుట్టారా? అన్నది ప్రశ్న. లేదండీ, అందరూ చిన్నపిల్లలే పుడుతున్నారు అని జవాబు. ఈ ప్రపంచంలో పుట్టుకతో ఎవరూ గొప్పవారు కాదు. గొప్ప పనులు చేసినందుకు గొప్పవారు అవుతారు. గొప్పగా రాసినవారు చాలామంది ఉండవచ్చు. గొప్ప సైన్స్ను అందించినవారు అంతమంది లేకపోవచ్చు. కానీ ఎవరూ చేయని పనిచేసి ఎవరూ నడవని దారిలో నడిచినవారు చాలా తక్కువమంది ఉంటారు.
మనిషి గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాము. మరింత ముందుకు వెళ్లాలని కూడా చెప్పాను. సరం, మూరు పోయిన వారం లోకాభిరామమ్ చదవలేదు అనుకుందాము. కొంప మునగదు. ఇవాళటి ముక్క దానికదే అర్థమవుతుంది. వీలుంటే పోయిన వారం వ్యాసం చదవండి. అప్పుడు నా మాటలు మరింత బాగా మనసుకు ఎక్కుతాయి. మనం మనిషి పంటత్కత గురించి మాట్లాడే ప్రయత్నంలో ఉన్నామండీ. మరి ముందుకు సాగితే సంగతి తెలుస్తుంది. పదండి. ఇక మన శరీరం సంగతి.
నేను చాలా మందిని ఇరకాటంలో పెట్టి ‘నీవు ఎవరు?’ అని ప్రశ్న అడిగాను. అలా చాలాకాలం పాటు చాలా సందర్భాలలో ఈ ప్రయోగం కొనసాగించాను. అందరూ ఇంచుమించు తేడా లేకుండా ‘మనిషిని!’ అని జవాబు చెప్పారు!
ప్రపంచంలో ఇన్ని రకాల జీవులు ఉండగా మనిషి ప్రత్యేకంగా ‘మనిషి’గా నిలవడానికి వీలు కలిగించిన పరిస్థితులు ఏమిటి? ఈ ప్రశ్నకు పరిశోధకులతోబాటు అందరూ ఒక సమాధానం చెప్పడం నేర్చుకున్నారు.
ఏమొదట్లో... అన్నిటికన్నా మొదట్లో.. ఏ అన్నిటికన్నా.. అసలు అన్నిటికన్నా.. అనగా.. ఈ ప్రపంచము, విశ్వమూ ఏవీ లేనప్పుడన్నమాట... నిజంగా మొదట్లో అసలేమీ లేదు. ఆ పరిస్థితిని ఊహించడమే కష్టం. ఇవాళ మనకు అన్నిటికన్నా చిన్నది అని చెప్పవలసి వస్తే పరమాణువు గుర్తుకు వస్తుంది. మన ప్రాచీనులు కూడా పరమాణువులలో అణువు, మహత్తులలో మహత్తు అంటూ వర్ణనలు చేశారు. పరమాణువులో భాగాలున్నాయి అంటున్నారు. అందులో ప్రోటాన్ ఒకటి.
మంటో బతుకు కూడా అదుపు లేకుండానే జరిగింది. అతను తెగ తాగేవాడంటారు. ఒక వ్యాసంలో అతనే రోజుకు ఒక సీసా మాత్రమే తాగానని రాసుకున్నాడు. ఒక కథలో మాత్రం ఒకేనాడు పదిహేను కాయలు లాగించినట్టు కూడా రాస్తాడు. బతుకు, రచనలు అతడిని భయపెట్టిన జాడలు కనిపించవు. ‘అవలక్షణాలు, అనారోగ్యాలు, అపభ్రంశాలు అన్నీ కలగలిసి ఉన్న నా పాత్రలను నేను నావిగా అంగీకరిస్తున్నాను’ అంటాడు మంటో. అతను 42 సంవత్సరాల వయసులోనే వెళిపోయాడు.
ఓటు నిజంగానే చేటు తెచ్చింది. హాయిగా బతుకుతున్న అన్నదమ్ముల మధ్యన కూడా చిచ్చు మొదలయింది. ఈ పరిస్థితి ఒక మా ఊరిలోనే కాదు అని నేను ఊహించగలను. పోటీ
మనస్తత్వం ఒక రకంగా ఉన్నంతవరకే బాగుంటుంది. ఆ పోటీలో శత్రుత్వ భావం మొదలయిన మరుక్షణం
పరిస్థితి మారుతుంది.
నన్ను చాలా అభిమానించిన మిత్రురాలు నన్ను ‘ఓటి బుర్ర’ అంటూ ఉండేది. చదువు తప్ప మరేదీ నా తలకు ఎక్కదని ఆవిడ భావం అనుకుంటాను. ఓటు అనే మాట మనకు తెలుగులో మొదటి నుంచీ ఉందని అర్థం. ఓటు కుండ, ఓటికుండ అంటే కుండలో, నా బుర్రలోలాగే ఏమీ లేదని అర్థం. ఓటమి అన్న మాట కూడా ఈ రకంగానే పుట్టి ఉంటుంది. అయితే మనం, ఎన్నికలలో ఓటు వేసేస్తున్నాము. అంటే మన ఖాళీ భావాన్ని వెలిబుచ్చుతున్నాము అనుకోవాలా?
సాహితీ మిత్రులతో మాట్లాడుతూ ఉండగా రచయితల గురించి ప్రసక్తి వచ్చింది. పట్టించుకుని ప్రపంచానికి ఎత్తి చూపించవలసిన రచయితల గురించి చర్చ మొదలయింది. సాదత్ హసన్ మంటో ఉర్దూలో పెద్దఎత్తున కథలు రాసిన మహా రచయిత. మామూలు పద్ధతికి ఎదురుతిరిగి తన కలం వాడితో వేడి పుట్టించిన రచయిత. ఆయన కథలు తెలుగులో వందకు పైన వచ్చాయని మిత్రులు చెపితే, ఆశ్చర్యం కలిగింది.