ఆ క్షణం పావని దగ్గర కూడా సమాధానం లేదు. ఏ మాత్రం ఊహించని సంఘటన జరిగింది. ఎలా రియాక్ట్ కావాలో కూడా తెలియడంలేదు.
‘నాకూ ఏమీ తోచడం లేదు. ఇంకా భయం తగ్గనే లేదు. అమ్మ ఎక్కడ భయపడుతుందేమోనని భయాన్ని అణచిపెట్టుకున్నాను’ చెప్పింది పావని.

శకుని కొడుకుని అక్కున చేర్చుకుని ఆశీర్వదించాడు. అతని మొహంలో దిగుల్లాంటిదేం లేదు. కొడుక్కి ధైర్యం కలిగించేలా కొన్ని ఉపమానాలు చెప్పి నవ్వించాడు. బిక్కమొహంతో చూస్తున్న గౌతమి దగ్గరగా వచ్చి-

పాత నేరాలతో సహా బైటకపడ్డ ధర్మారావు, అనిల్, కాంతారావులకి యావజ్జీవం, వాళ్ళకి సహకరించిన కొందరికి తగిన శిక్షలు పడి కటకటాల వెనక్కి వెళ్లిపోయారు. టీవీలు, పేపర్లు గౌతమి, చందన సాహసాలని అభినందిస్తూ ఆకాశానికెత్తేశాయి. ప్రభు, విజయనాయక్, ప్రయాగలని పట్టువదలని విక్రమార్కుల్లా దొంగలూ, నగలూ, అపురూప విగ్రహాలు దొరికేదాకా వదలకుండా విజయం సాధించినందుకు ప్రశంసించాయి.

ఛ! బావి అంటే నాకు భయమేంటి? గంటల తరబడి సముద్రంలో ఈదినవాణ్ని. నేనా తాచుల గురించే ఆలోచిస్తున్నాను’ అన్నాడు కాంతారావు.
‘దాన్ని గురించి ఆలోచించకు. మన జాగ్రత్తలు మనం తీసుకుంటే ఏ ప్రాబ్లమ్ ఉండదు. ఈశ్వర వేళ్లు మన దొడ్లలోనే వున్నాయి’ నవ్వాడు ధర్మారావు.
‘ఈశ్వర వేరు దగ్గరుంటే పాములు రావా?’ నవ్వుతూ అన్నాడు అనిల్.