S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
ఓ చిన్నమాట!
నిరక్షరాస్యులు రెండు రకాలుగా ఉంటారు. చదువుకున్న నిరక్షరాస్యులు. చదువుకోని నిరక్షరాస్యులు. చదువుకున్న నిరక్షరాస్యులు బాగా చదవగలరు. బాగా మాట్లాడగలరు. కానీ కొత్త విషయాలు నేర్చుకోవడానికి ఇష్టపడరు. మార్పుని త్వరగా ఆమోదించరు.
ప్రపంచం సత్వరంగా మారిపోయింది. సాంకేతికంగా అభివృద్ధి చెందుతున్న ప్రపంచంలో మార్పుని ఆమోదించాలి. ఆధునిక సాంకేతిక పరిజ్ఞానాన్ని నేర్చుకోవాలి.
నేను జ్యుడీషియల్ అకాడెమీలో పని చేస్తున్నప్పుడు చాలామంది న్యాయమూర్తులకి శిక్షణని ఇచ్చాను. కాలక్రమంలో అకాడెమీ వదిలి పబ్లిక్ సర్వీస్ కమిషన్ సభ్యుడిగా పదవీ బాధ్యతలు చేపట్టాను. ఆ తరువాత క్లాసులు తీసుకోవడం తగ్గిపోయింది.
ఎప్పుడైనా గెస్ట్ లెక్చర్స్కి పిలిస్తే వెళ్లడం పరిపాటిగా మారిపోయింది.
నాకు చాలామంది చిత్రకారులతో స్నేహం ఉంది. తోట వైకుంఠం, ఏలే లక్ష్మణ్, రాజేశ్వర్, ఆగాచార్యా ఇట్లా చాలా మంది మిత్రులు ఉన్నారు. అట్లాంటి మరో మిత్రుడు కె.నరేంద్రనాథ్. ఆయన శ్రీకాకుళం ప్రాంతానికి చెందిన వ్యక్తి. మంచి పెయింటింగ్స్ వేశాడు. అతను హకీంపేట కేంద్రీయ విద్యాలయంలో పని చేస్తున్నాడు.
మనిషికి సెంటిమెంట్లు ఎక్కువ. సెంటిమెంట్లు లేని వ్యక్తి ఎవరూ వుండరు. విప్లవవాదులకి సెంటిమెంట్ మరీ ఎక్కువ. వాళ్లు ఈ విషయాన్ని ఒప్పుకోకపోవచ్చు. కానీ ఇది నిజం. అమరవీరుల స్థూపాలే అందుకు నిదర్శనం.
కొంతమంది రచయితలు విరివిగా రాస్తూ ఉంటారు. మరి కొంతమంది తక్కవగా రాస్తూ ఉంటారు.
చిత్రకారులూ అంతే!
కొంతమంది రోజూ బొమ్మలు వేస్తూ ఉంటారు. మరి కొంత తమకు ఇష్టమైనప్పుడు వేస్తూ ఉంటారు.
ఎక్కువ రాయడానికి, అతి తక్కువ రాయడానికి ఎవరి కారణాలు వారికి ఉండవచ్చు.
చాలా సంవత్సరాల తరువాత యూనివర్సిటీకి వెళ్లాను. అదేదో నిన్న మొన్న అక్కడ చదువుకున్నట్టుగా అన్పించింది.
కానీ ముప్పై ఐదు సంవత్సరాలు దాటిపోయింది.
ఆ మధ్య సిరిసిల్లలోని కోర్టుకి వెళ్లాను. అక్కడ నేను న్యాయవాదిగా ప్రాక్టీస్ చేశాను. అది కూడా నిన్ననో, మొన్ననో అక్కడ ప్రాక్టీస్ చేసినట్టు అన్పించింది.
కానీ ముప్పై సంవత్సరాలు దాటిపోయింది.
మా చిన్నప్పుడు సీతాకోక చిలుకలు, ఆరుద్ర పురుగులు, మిణుగురులు మమ్మల్ని ఎక్కువగా ఆకర్షించేవి. ఆరుద్ర పురుగులు మఖుమల్ లాగా మెత్తగా ఉండేవి. మిణుగురులు వెలుగుతూ కన్పించేవి. సీతాకోక చిలుకల తరువాత పిల్లలని ఎక్కువగా ఆకర్షించేవి ఈ ఆరుద్ర, మిణుగురు పురుగులు.
జీవిత చరమాంకంలో చాలామందికి జ్ఞానోదయం కలుగుతుంది. క్షమాగుణం వచ్చేస్తుంది. ఇతరుల పట్ల తాము కఠినంగా వ్యవహరించామని అన్పిస్తుంది. ఇది సహజం.
అయితే సమాజం గురించి ఆలోచించే రచయితలు సంపాదకులలో కూడా ఇలాంటి జ్ఞానోదయం జీవిత చరమాంకంలో కలగడం ఆశ్చర్యంకన్నా, బాధ ఎక్కువ కలుగజేస్తుంది.
మనిషి జీవితం ఓ ప్రయాణం లాంటిది. మరీ ముఖ్యంగా రైలు ప్రయాణం లాంటిది. దార్లో ఎన్నో స్టేషన్లు, ఎన్నో మలుపులు, రకరకాల మనుషులు, స్నేహితులు, అపరిచితులు ఇట్లా ఎంతోమంది తారసపడుతుంటారు.
ఎక్కడో పుడుతాం. అక్కడే చదువుకోవచ్చు. మరో ఊళ్లో చదువుకోవచ్చు. హైస్కూలు, జూనియర్ కాలేజి, డిగ్రీ కాలేజీ, పీజీ, ఉద్యోగం, రకరకాల ప్రదేశాలు ఇట్లా ఎన్నో దాటుకుంటూ ప్రయాణం కొనసాగిస్తాం.
ఈమధ్య ఓ ఇద్దరు మిత్రులు కలిశారు. వాళ్లిద్దరు న్యాయవాదులే. నేనే న్యాయవాద వృత్తిని వదిలి న్యాయమూర్తి పదవిలోకి వెళ్లిపోయాను. వాళ్లు న్యాయవాద వృత్తిలో చేరి బహుశా ముప్పై ఐదు సంవత్సరాలు దాటి ఉంటాయేమో. అయినా ఈ మధ్య ఓ గమ్మతె్తైన సంభాషణ జరిగింది.