అప్పుడు నేను హైదరాబాద్‌లో చీఫ్ మెట్రోపాలిటన్ మేజిస్ట్రేట్‌గా పని చేస్తున్నాను. జగన్నాథరెడ్డి మొదటి అదనపు మెట్రోపాలిటన్ సెషన్స్ జడ్జిగా పని చేస్తున్నారు. భోపాల్‌లో వున్న జాతీయ జ్యుడీషియల్ అకాడెమీలో ఓ కాన్ఫరెన్స్‌కి హైకోర్టు మా ఇద్దరినీ ఎంపిక చేసి పంపించింది.

1977 ప్రాంతంలో ప్రజాతంత్ర అని ఓ వారపత్రిక వచ్చేది. అందులో శ్రీశ్రీ అనంతం ధారావాహికంగా వచ్చేది. ఈ వారం కవిత అని ఒక శీర్షిక వుండేది. కథలకి మంచి బొమ్మలు, మంచి వ్యాసాలు అందులో వచ్చేవి. అప్పుడప్పుడే సాహిత్యం పట్ల బాగా ఇష్టం ఏర్పడుతున్న సమయం. కథలూ కవిత్వం ఇష్టంగా రాయడం మొదలుపెట్టింది అప్పుడప్పుడే.

1982లో ‘లయ’ అన్న కవితా సంపుటిని నలుగురు కవి మిత్రులతో కలిసి ప్రచురించాను. ఆ మిత్రులు పి.ఎస్. రవీంద్ర, వారాల ఆనంద్, వఝల శివకుమార్, అలిశెట్టి ప్రభాకర్. ఆ రిథమ్ ఇంకా కొనసాగుతూనే ఉంది. అలిశెట్టి ఆకస్మికంగా మరణించాడు.
జీవితంలో రిథమ్ ఎప్పుడూ ఉంటుంది.
చూసే చక్షువు వుండాలి. అంతే!
పసిపిల్లవాడి ఏడుపులో ఒక రకమైన రిథమ్ ఉంటుంది.
ఉదయం పూట పక్షి అరుపులో ఒక రకమైన రిథమ్ ఉంటుంది.

మన ప్రమేయం లేకుండానే మనల్ని మిత్రులు మనల్ని చాలా వాట్సప్ గ్రూపుల్లో చేరుస్తూ ఉంటారు. మనల్ని ఆ గ్రూపులో చేర్చిన వ్యక్తుల మీద గౌరవం కొద్దో లేక ఆ గ్రూపులో వస్తున్న సమాచారాన్ని ఆకర్షించో, చర్చలను చూసో చాలామంది ఆ గ్రూపుల్లో కొనసాగుతూ వుంటారు.