లేఖ నాతి దీర్ఘంగా, నాది హ్రస్వంగా ఉండాలి. అది అందుకొనే వ్యక్తి మురిపంగా చదువుకొని అతనిలోని సందేహాలు తీర్చుకోవాలి. భాష ఆర్జవం అలరించాలి. అది వ్యక్తి నుద్దేశించేదే అయినా విషయం సమిష్టికి కూడా ఆసక్తిజనకం కావాలి. విషయ విశే్లషణం, సమన్వయం సంతరించుకోవాలి. ముగింపు ముచ్చటగొల్పుతూ ముసిముసినవ్వులు ముసిరేలాగా చేయాలా లేఖ. కలకాలం దాచుకోని, తన స్నేహితుల చేత కూడా చదివించి, సంతోషపడేలాగా ఉండాలి.

‘‘నీ తలపాగకుచ్చు ఠవణించిన
ఠీవియె ఠీవి, యే మహీ
నేతకు చేతగాదు గద
నీ నడకంగల రాజసమ్ము; కృ
ష్టా తరళాంబు సంభవ
నినాదము పొందుదు గాదె. తద్వచ
స్పీత తరంగనాద వివశీకృత
సర్వజనానుమోదమున్’’

వరలక్ష్మమ్మగారు మహాత్ముడు హరిజనోద్ధరణ అని అల్లాడకపోతే కన్యా జనోద్ధరణకు కంకణం కట్టుకొనరాదా అని ప్రశ్నిస్తారు. ఆడవారి అగచాట్లు చూసి వివాహేతర సంబంధాలు, వరకట్న బాధలు విని వధూవరుల బంధానికి కట్నమే ప్రధానమనిచెప్తూ ‘మంచి అన్నములోని మంచి కూర దొరకదగు’ సామెతను గుర్తుచేస్తారు.స్ర్తి సర్వసౌఖ్యములు పురుషుని ఇచ్ఛ్ధానమైయున్నవి కాని స్ర్తి యిచ్ఛ్ధానమై లేవు. ఆర్థిక స్వాతంత్య్రం అవసరమని ప్రచారం చేశారు.

తత్త్వాలున్నాయి. వాద ప్రతివాదాలున్నాయి. లేఖారచన ఆసక్తికరంగా ఆరంభమవుతుంది. వ్రాసే లేఖల్లో మరికొందరి లేఖల ప్రస్తావన ఉంటుంది. ఆయా లేఖలను జతచేయడం ఉంటుంది. లేఖల్లో విషయాలు సార్వజనీనాలైనందున సుదీర్ఘంగా వివరించినా అలా అనిపించదు.