ఆ జ్ఞానమెట్టిది? ప్రియమ్= ప్రీతికరమైనది. శూషమ్= బలవర్థకమైనది. బృహత్= చాలా శ్రేష్ఠమైనది. అందుకే భగవదత్తమైన ఈ జ్ఞానం భోగ- మోక్ష ప్రదాయక సమర్థమైనది. కాబట్టి మానవుడుగా జన్మించిన ప్రతి వ్యక్తికి ప్రథమకర్తవ్యం ‘దేవత్తం బ్రహ్మ గాయత’(ఋ.1-37-4) ‘‘పరమాత్మచే ప్రదానం చేయబడిన వేదాన్ని గానం చేయి’’అని ఋగ్వేదం శాసిస్తూంది.

ఈ మాటనే వేదం మరో సందర్భంలో ‘జివ్రీ యువానా పితరా కృణోతన’ (ఋ.1-110-8) వృద్ధ తల్లిదండ్రులను యువకులుగా చేయి’’అని పునరుద్ఘాటించింది. యువకులుగా చేయమంటే వార్థక్యంలో దుఃఖం కలుగకుండా చేయుమని అంతరార్థం.

‘నిశ్చర్మణో గామరిణీత ధీతిభిః’ ఈ వాక్యానికి సాయణాచార్యులు ‘‘ఆవు చర్మాన్ని తీసివేయి’’అని అర్థం వ్రాసారు. ఇది సరియైనదికాదు. అంతేగాక వేదశిరస్సుపై గోహత్యాదోషం మోపబడినట్లు అయింది. ఇది ఏవిధంగానూ న్యాయమైనది కాదు. వేదంలో ఆవు అఘ్న్యా= చంప తగినది కాదు అని వర్ణించబడింది. ఇప్పుడు సాయణాచార్యుల అర్థం వేద వచన విరుద్ధమైనదని చెప్పవలసియుంది. వేదాలు గోహింసా విషయంలో పరస్పర విరుద్ధంగా చెప్పాయని భావించరాదు.

అందుచేత ఏ విధంగా జీవితంలో సత్ఫలితాలను పొందాలో వేదమీవిధంగా ఉపదేశించింది. ‘బృహస్పతినా సఖ్యం జుషాణో యథావశం తన్వః కల్పయాతి’ ‘‘బృహస్పతితో ప్రీతిపూర్వకమైన మైత్రిని నెరిపేవాడు శరీరాన్ని- ఇంద్రియాలను వశపరచుకొని సమర్థవంతంగా నడిపించుకో గలుగుతాడు.’’ ఆయన మైత్రివలన మనిషిలోని సర్వదోషాలు హరింపబడతాయి. కాకపోతే మనిషి దైవంతో నిష్కపటంగా మిత్రత్వాన్ని నెరపాలి.