సమాజంలో ఆర్థిక అంతరాలకు ‘శ్రమదోపిడీ’ కారణమని కారల్ మార్క్స్ సిద్ధాంతీకరించారు. వాస్తవానికి జ్ఞానస్థాయి, నైపుణ్యాలు, చైతన్యంలోని తేడాలే ఈ అంతరాలకు కారణమని స్పష్టంగా తెలుస్తున్నా ఆయన పట్టించుకోలేదు. ఒక కుటుంబంలో నలుగురైదుగురు ఉం టే.. వారిలో ఒకే స్థాయి జ్ఞానం, చైతన్యం, చొరవ కనిపించదు. అందుకే వారి ఆర్థిక స్థితి ఒకే తీరున ఉండదు. ఈ వ్యత్యాసానికి ‘వర్గం’ కారణమవుతుందా?

చాలా సున్నితమైన విషయాలను గురించి ఏదో వ్రాస్తున్నాను. అపార్థం చేసుకోవద్దు. 86 ఏళ్ల వృద్ధాప్యంలో ఈ విషయాలు వ్రాయాలని అనిపించింది. 1963లో జిల్లా మున్సిఫ్‌గా న్యాయశాఖలో ప్రవేశించి, 1990 డిసెంబర్‌లో జిల్లా జడ్జిగా పదవీ విరమణ చేశాను. న్యాయశాఖలో సుదీర్ఘకాలం పనిచేసినందున ఈ విషయాల మీద వ్రాయటానికి కొంత అధికారం, అనుభవం ఉందనుకుంటున్నాను. ఇక ప్రస్తుత విషయానికి వస్తే- దేశాన్నంతా కదిలించిన అంశం అది.

ఒక శతాబ్దంలో వచ్చిన ఆవిష్కరణలు దానివల్ల తరగతి గదిపై పడిన బాధ్యత వల్ల తరగతి గత శతాబ్దాల కన్నా ఎన్నో రెట్లు ఎదిగింది. విద్యార్థి వ్యక్తపరిచే సృజనాత్మక భావాలకు తరగతి గది వేదికైంది. మానవ కల్యాణానికి ఉపయోగపడే జ్ఞానాన్ని అందించే స్థాయికి తరగతి గది ఎదిగింది. విభిన్నమైన అభిప్రాయాలకు సమన్వయకర్తగా రూపొందింది. విద్యార్థి, ఉపాధ్యాయుడు తరగతి గదిలో జరిగే చర్చకు శాస్ర్తియ రూపం తీసుకువస్తున్నారు.

త్యధిక సంఖ్యాకులకు చెందిన ధార్మిక సంస్థలపై ప్రభుత్వ పెత్తనం ప్రపంచంలో ఒక్క భారత్‌లోనే ఉంది. అల్పసంఖ్యాక వర్గాలవారు మ రే దేశంలోనూ అత్యధిక సంఖ్యాకుల ఆరాధనా పద్ధతులను, విశ్వాసాలను కించపరుస్తూ మాట్లాడరు. అల్పసంఖ్యాకులు న్యాయస్థానాలను ధిక్కరిస్తూ, తమ పౌరస్మృతి జోలికి వస్తే ఊరుకోమని ఏ దేశంలోనూ బెదిరించరు. రాజకీయ నేతలు అల్పసంఖ్యాకులను ప్రలోభపెట్టేందుకు భారత్‌లో తప్ప మరెక్కడా బరితెగించి వ్యవహరించరు.