S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
డైలీ సీరియల్
‘‘అంత గొప్పవైన
వీరుడవు నీవొ?
ఐనచో నా విల్లు
నెక్కుపెట్టేవొ?
విష్ణుచాపమ్మిది! విష్ణుతేజమ్ము!
ఎక్కుపెట్టెదవేని
మెచ్చుకొని యెదను
మెచ్కుని నీతోడ
సేతు యుద్ధమును’’
‘‘అదెయైన మీ ఆజ్ఞ
శిరసావహింతు!’’
‘‘ఇదిగో విల్లమంచు
అందించెనతడు’’
‘‘అంత గొప్పవైన
వీరుడవు నీవొ?
ఐనచో నా విల్లు
నెక్కుపెట్టేవొ?
విష్ణుచాపమ్మిది! విష్ణుతేజమ్ము!
ఎక్కుపెట్టెదవేని
మెచ్చుకొని యెదను
మెచ్కుని నీతోడ
సేతు యుద్ధమును’’
‘‘అదెయైన మీ ఆజ్ఞ
శిరసావహింతు!’’
‘‘ఇదిగో విల్లమంచు
అందించెనతడు’’
అక్షతలు నంత
పట్టపగలే మొలిచెనో చుక్కలనగ
అందరూ బెదిరేరు
చెదరిపోయేరు
కనులనూ, చెవులనూ
మసికొన్నారు
వచనం:
‘‘అమంగళం అప్రతిహతవౌగాక!’’ అన్నారప్పులడు బ్రాహ్మలు శుభాన్ని కాంక్షిస్తూ.
‘‘ఎందుకాగ్రహమ్ము?
ఏమిటీ తీరు?
పసిపిల్లవాండ్రపై
కసిబూనుటేల?’’
అనుచు చేతులు జోడ్చినాడు దశరథుడు
అర్ఘ్యపాద్యాలతో
ఎదురేగినారు
వారి ననుసరించి
నారు బ్రాహ్మణులును
స్తోత్రాలతో నతని ముంచెత్తినారు
రామలక్ష్మణుల కేమి పాలుపోలేదు
కనులు ప్రశ్నలతోడు ప్రశ్నింపసాగె
‘‘పరశురాముండితడు
జమదగ్నిసుతుడు
తండ్రి ఆనతితోడ
తల్లి రేణుకను
నరికినాడు పిదప బ్రతికించె తండ్రి
దశదిశల బంగారు కాంతులీనంగ
మబ్బుల్లుమురిసేనో
గాలి ముదమందెనో
పంచభూతాలన్నీ
పరవశించేనో
అనినట్లు సన సన్న జల్లులే కురిసె
మేనులే పులకింప
హరివిల్లు విరిసె
ఏడురంగులతోడ
వేడుకను చేసె
చెట్టే పాడుతున్నట్లూ, తన మాటల పత్రాల్ని రాల్చుతున్నట్లూ, తన పాటల పరీమళాల్ని వెద జల్లుతున్నట్లూ, పారవశ్యంతో తలనూపుతున్నట్లూ అనిపించింది అందరికీ.
కానీ, నేడో, తన పతిదేవుని కౌగిట్లో ! తన ప్రియసఖియలు తోడుగా! భక్తజన సందోహం మధ్య. ఆపై, ఆనందార్ణవంలో మునకలిడుతూ !
ఇంతకన్నా పారవశ్యం ఏముంటుంది ?
కృష్ణలీలలంటే అంతే మరి ! వాని లోతుపాతుల్ని తెలుసుకున్న వారెవరు ?
ఐతే, శ్రీరామ వనవాసానికి కారణమెవరంటావు ?’’
‘‘మందరా, కైకేయిలు’’
‘‘మరి వాళ్ళ మాటేమిటి ?’’
‘‘ఏమిటిది స్వామీ ! ... మనం కిష్కింధలో ఉన్నామా ? ... లంకలోనా?’’ అన్నాడు హనుమ.
‘‘కాదు. యమునానదీ తీరాన. బృందావనాన. ద్వారకకు సమీపాన’’.
‘‘మరి ? ... ఈ వానరులంతా ?’’
‘‘వాళ్ళంతా నా ప్రజలు. నీ భక్తులు. వాళ్ళ అభీష్టం మేరకిలా. వానరులై పోయారు !’’
‘‘ఎంతటి భాగ్యం నాది ? ... ఎంతటి సుదినమిది ? ... వీళ్ళతో పాటు నా రామయ్యా, సీతమ్మా ఉంటే, కనుల పండువుగా ఉండేది !’’
‘‘ఆ పిల్లకోతి హనుమేనయ్యా ! ...’’
‘‘అయ్యో ! తప్పై పోనాది సామీ ! చ్ఛమించండి !’’ అంటూ లెంప లేసుకున్నారంతా. కొందరు గుంజీలు కూడా తీశారు.
దాసుని తప్పు దండంతో సరి !
మళ్ళీ రామభజన చేయసాగారు. కానీ, హనుమ రాలేదు. అప్పుడు కృష్ణుడు లేచి నిల్చున్నాడు.
‘‘మీరంతా దూరంగా జరగండి !’’ అంటూ అందర్నీ వెనక్కి జరిపి, తన మురళితో ఒక పెద్ద వలయాన్ని గీశాడు. మధ్యలో మరో చిన్న వలయాన్ని గీశాడు.
ఉలుకూ, పలుకూ లేదు.
‘‘మిమ్మల్నందరినీ చూచి, భయపడి ఉంటాడు !’’
‘‘మరెట్టా ?’’
‘‘ఉండండి ! నేనున్నాను కదా ?’’ ... అని నలువైపులా చూచి
‘‘హనుమా ! ... నీ భక్తులంతా వచ్చారు. రా నాయనా !’’ అంటూ పిలిచాడు.
ఐనా సమాధానం లేదు.
కాసేపు యోచించాడు కృష్ణుడు.
‘‘మీరే పిలవండి ! ... వస్తాడేమో చూద్దాం !’’ అన్నాడు.
అందరూ కలిసి, ఒక్కసారిగా