S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.

ఆదివారం

నేను.. మృత్యువులోని జీవాన్ని..

నేను
భౌతిక వాసనల సాంద్రతను!
గిక రచుల సువాసనను!
గికంగా ‘నవ వానవ’ ప్రయాణం రంగు, రుచి, వాసనల సాంద్ర సువాసనలతో ప్రారంభమవుతుంది. పుడమి పైకి వచ్చిన మానవ నిర్మాణం ఒకటయితే యోగ సాధనతో ఈ దేహ నిర్మాణంలో జరిగే పునర్నిర్మాణం మరొకటి.
యోగ జీవనమే హయ్యర్ ఇంటెలిజెన్స్‌ది కాబట్టి సూప్రా లెవల్‌లో సెన్సిటివిటీ చోటు చేసుకుంటుంది. ఈ సెన్సిటివిటీ మరో రూపమే ఇంటెన్సిటీ. అంటే, గికంగా భౌతిక అధిభౌతిక క్రియలలో సాంద్రత పెరుగుతుంది.
పుట్టుక నుంచి మన నేత్రద్వయం చూడగలుగుతున్న రంగుల ప్రపంచం వేరు, యోగ సాధనతో అంది వచ్చే రంగుల ప్రపంచం వేరు. అసలు, పుట్టుకతోనే పురుషుల కంటే స్ర్తిలు చూసే రంగులు మరిన్ని. యోగ జీవనంతో స్ర్తి పురుషులు చూసే రంగులు ఇతరులు చూసే సంఖ్య కంటే అధికం. మొత్తానికి పుట్టుకతో స్ర్తి పురుష వివక్ష లేకుండా ఎరుపు, నీలం, పచ్చ వర్ణాలతో కూడిన మూడు కోన్‌సెల్స్‌ను, ఒక్కో రంగులో వంద గ్రేడియేషన్స్ చొప్పున, ఆ కాంబినేషన్‌లో చూడగలం. ఇలా త్రివర్ణ సమ్మేళనం కాబట్టి మన ట్రైక్రోమాట్స్ అయ్యాం.
యోగమగ్నత్వం వల్ల ఈ మూడింటితోపాటు అల్ట్రా వయొలెట్‌ను సైతం చూడగలుగుతాం. అంటే, నాలుగు రంగుల సమ్మిళితంగా యోగ నేత్రాలకు రంగుల ప్రపంచం దర్శనమవుతుంటుంది. ఈ చతుర్వర్ణ కాంబినేషన్‌తోనే కాంతి సైతం సాధన ద్వారా కళ్లముందుకొస్తుంది. ఇది యోగకాంతి. యోగ సాధన ద్వారా సాధ్యమవుతున్న ప్రత్యేక దార్శనికత వల్ల ‘టెట్రక్రొమసీ’ అవుతున్నాం. ఇలా, సామాన్య నేత్రాలు కేవలం త్రివర్ణ సమ్మిళిత కాంతిని మాత్రమే చూడగలుగుతుంటే గికతతో చతర్వర్ణ కాంతిని చూడగలుగుతున్నాం. చీకటిలో సైతం కాంతిని, రంగుల్ని చూడగలగటం యోగం ద్వారా సాధ్యమవుతోంది.
ఇక రుచి.. కొందరు ధ్యానుల్ని భోజన ప్రియులుగా మనం చూస్తున్నాం. లేదా మితాహారులుగానైనా మన కళ్లబడుతుంటారు. ఇక్కడ భోజన ప్రియులంటే సూపర్ టేస్టర్స్ అని. సాధన ద్వారా టేస్ట్‌బడ్స్ అతి శక్తివంతులవుతుంటాయి. ఇలా సూపర్ టేస్టర్స్ అంటే జిహ్వ చాపల్యం కలవారమని కాదు. రుచిలోని అంతర్లీన చైతన్యాన్ని ఇట్టే అందుకోగలమని. పైగా, పక్వాలలోని అపక్వాలలోని రుచిని ఒకేలా ఆస్వాదించగలం. అందుకే యోగం చేసుకునే మనకు కందమూలాలైనా ప్రియాలే.
వాసన - ముక్కు ద్వారా అనుభూతించేది మాత్రమే వాసన కాదు. కొన్ని వాసనలను ధ్యానమగ్నమై అందుకోగలం. ఇతరుల కంటే వేగంగాను వాసనల విషయంలో స్పందించగలం. కొన్ని గగనతల వాయువుల వాసనలను అందుకోగలం. చివరికి ఆత్మల ఉనికిని సైతం వాసనల ద్వారా పసిగట్టగలం.
రంగు, రుచి, వాసనల తర్వాత చెప్పుకోదగ్గది వినికిడి. కన్ను పొడుచుకున్నా కానరాని చీకటిలో సైతం చీమ చిటుక్కుమన్నా ఆ చిరుశబ్దం చెవులకు సోకుతుంటుంది. ఇలా ‘అబ్జల్యూట్ పిచ్’ యోగం ద్వారా సులభ గ్రాహ్యం.
ఇక - శబ్దాన్ని బట్టి, కదలికల్ని బట్టి వ్యక్తిని కానీ, వస్తువును కానీ ఎంత దూరంలో ఉన్నప్పటికీ పసిగట్టగలగటం ‘ఎకొలొకేషన్’. ఇది కూడా యోగసాధన ద్వారా సాధ్యమవుతుంటుంది.
యోగ సాధన వల్ల మన వ్యక్తిత్వంతోపాటు మరో వ్యక్తిమత్వం కూడా మనలో చేసుకుంటుంటుంది. అంటే, మనం మనలా, ఒక్కొక్కప్పుడు మరొక యోగ సంపన్నుడిగాను వర్తించటం జరుగుతుంది. మాటలు, చూపులు, చేతలు, మేనరిజమ్స్, నడకలు - మరొక యోగిని అనుకరిస్తున్నట్లు ఇతరులకు అనిపించినా దానికి మనం బాధ్యులం కాము - యోగ సాధన వల్ల అబ్బిందే ఈ గిక ప్రతిభ.
వన సాధనా తీవ్రతను బట్టి మన యోగ పరిణతి ఉంటుంది. ఈ పరిణతత్వం మన నుండి అనేక రూపాల వ్యక్తమవుతుంటుంది. ఒక్కొక్కసారి మనకు తెలీని అంశాలను కూడా అనర్గళంగా చెప్పేస్తుంటాం. ఇతరులకు మనం యోగ సర్వస్వంగా అనిపిస్తుంటాం. మనకు అంతకు పూర్వం తెలీని పదం పరిచయమైనా దాన్ని గురించి సమగ్రంగా చెప్పగలుగుతాం. దీనే్న సైనస్తేషియా - అంటాం. ఇది కూడా యోగ ప్రతిభనే.
ఇక, ఎటువంటి సమస్యనైనా ఇట్టే పరిష్కరించగలగటం, లెక్కల లెక్కల్ని తేల్చేయటం కూడా యోగ సాధన వల్ల సాధ్యమవుతుంటుంది. అంటే, మన సాధన మనల్ని ‘మెంటల్ కాల్‌క్యులేటర్స్’ను చేస్తుందన్నమాట.
మరొక ముఖ్య అంశం - మన కం నిర్మాణం మనలోనివన్నీ మోర్టల్ సెల్సే. సామాన్యంగా మనలోని కణాలు కొన్ని రోజుల్లోనే నశిస్తుంటాయి. అయితే, యోగ సాధనతో కొన్ని ప్రధాన కణాలు ‘ఇమ్మోర్టల్ సెల్స్’గా నిలదొక్కుకుంటాయి. ‘్ఫజికల్ ఇమ్మోర్టాలిటీ’కి బీజం పడింది ఇక్కడనే!!
* * *
నేను
జీవన యానంలో మృత్యు సన్నిధిని
మృత్యు సన్నిధానంలో మానసిక ఎరుకను
మనసు మరణించాక జీవ సహవాసిని
జీవమూ కాదన్నాక కట్టెకు సహభాగిని
చివరగా-
కట్టెగా అగ్నికీలలకు తోబుట్టువును
ఆత్మగా ఆద్యంత రహిత విశ్వవిహారిని.
* * *
ప్రాణం పోయిన దేహం అందరి కళ్లెదుట ఉంటుంది. అది శవం. ప్రాణమే లేని ఆ దేహంలో ఇంకా మనసు, ఇంకా జీవం కొంత తడవు ఉంటుందన్న స్పృహ అక్కడ ఉన్నవారికి ఉండదు. ఈ నేపథ్యంలో, మనసు మృత్యువు తర్వాతి స్థితికి నిచ్చెనలు వేస్తుంటే, జీవం దేహాన్ని వదిలిన మరుక్షణం నుండి తన అస్తిత్వానికి నెలవును చూసుకుంటుంటుంది.
ఇంతకీ, జీవన యానంలో ఈ దేహ నిర్మాణాన్ని చెప్పుకుంటున్నంత వివరణాత్మకంగా మనసును చెప్పుకోలేం. దేహ నిర్మాణమే అత్యద్భుతం. అయితే మనసు నిర్మాణం మార్మికం. మనసు పనితీరు ఇంకా అగమ్య గోచరం.
అసలు, అద్భుతం అనుకుంటున్న దేహం మనసు నియంత్రణలో ఉంటుంటే, ఆ మనసు మన మేథకు అందటం లేదంటే ఆశ్చర్య పోవలసింది లేదు. ఇంతకీ, మనసంటే కేవలం సమాచార పోగు, ఆలోచనా కేంద్రం అనుకుంటే ఎలా?! దానిది మార్మికత. ఆలోచనా తరంగాల విడిది అయినప్పటికీ అది అందని మర్మమే! దానిది మార్మికతే! ఇంతకీ మిస్టీరియస్ కాబట్టే బ్రెయిన్‌ను యఒఆ జౄఔ్యఆ్ఘశఆ ఒళన యూఘశ అనీ అంటుంటాం.
ధేహం నుండి ప్రాణం తప్పుకున్న తర్వాత అంటే మరణించిన పది నిమిషాలకు పైగా మనసు క్రియాత్మకంగా ఉంటుంటుంది. ‘పల్స్’ అందకపోతే ‘క్లినికల్లీ డెడ్’. మన దేహానిది డెత్ బెడ్. నిజానికి, బ్రెయిన్ యాక్టివిటీ కొనసాగుతున్నంత కాలం ‘నాట్ డెడ్’. అంటే, ప్రాణం పోయిన పావుగంట వరకు ఆ జీవి మనల్ని గమనిస్తున్నట్లే లెక్క. మనల్ని అనే కాదు తనను తాను గమనిస్తూ ఉంటుంది కూడా! ప్రాణం పోయినా మనసు పని చేస్తున్నట్లు. స్వరపేటిక కూడా పని చేస్తుంటే ఎంత బాగుండును - ఆ మృత్యు తర్వాతి గమనిక ఎలా ఉంటుందో అక్షరబద్ధమయ్యేది కదా!
మరణించిన మనిషి ముక్కు దగ్గిర వేళ్లు పెడితే శ్వాస తగలదు. ఛాతీకి చెవి ఆనించినా గుండె చప్పుడు విన్పించదు. అయినా ఒకటో, అరో డెల్టా బ్రెయిన్‌వేవ్ ‘యాక్టివ్’గానే ఉంటుంది. అందుకే, బాడీ యాక్టివిటీ కంటే బ్రెయిన్ యాక్టివిటీ ‘లాంగఘ్ లాస్టింగ్ అండ్ మిస్టీరియస్ అవుతోంది. ఇలా గుండె ఆగినా, ప్రాణం పోయినా ‘మానసికంగా నేను’ ఇంకా మరణించనట్లే! జీవించి ఉన్నట్లే!
ఇక పావుగంట, అరగంట, గంట తర్వాతనో బ్రెయిన్‌వేవ్ ఆగిపోయినా ‘జీన్స్’ తమ యాక్టివిటీని పూర్తిగా విరమించుకోవటానికి కొన్ని గంటలో, కొన్ని రోజులో పడుతుంది. అంటే ప్రాణం పోయినా, గుండె ఆగినా, శరీరం చల్లబడ్డా, మనసు మరణించినా జీన్స్ యాక్టివ్‌గా ఉన్నంతవరకు ‘జీవం’ దేహాన్ని వదలదు. ‘జీవకళ’ ఉట్టిపడుతూనే ఉంటుంది.
* * *
మనిషి మరణించినా కొన్ని నిమిషాలపాటు మైండ్, కొన్ని రోజులపాటు జీన్స్ యాక్టివ్‌గా ఉండటం సాధ్యపడేది. బ్రతికిన బ్రతుకులో మెడిటేషన్ స్టేట్‌లో బ్రెయిన్ సెల్స్‌ను, బాడీ జీన్స్‌ను పునర్నిర్మించుకోవటం - రిప్రోగ్రామింగ్ వల్లనే. ఇంకా పిట్యూటరీ యోగ సాధన ద్వారా సాధ్యమయ్యే రిప్రోగ్రామింగ్, రికన్‌స్ట్రక్షన్‌తో ‘న్యూపిట్యుటరీ’ కావాలి.
పిట్యూటరీ గ్లాండ్ అనేదే మాస్టర్ గ్లాండ్ కాబట్టి మెడిటేషన్‌తో ఆ మాస్టర్ గ్లాండ్‌పై ‘‘మాస్టరీ’ని సాధించగలగాలి. అంటే బ్రెయిన్ సెల్స్‌లో, బాడీ జీన్స్‌లో అంతర్లయగా ఉన్న చైతన్య భూమికలు ఖగోళ సీమలకు ప్రాతినిధ్యం వహించాలి.. విశ్వానికి ప్రతిబింబంగా మనమే విశ్వమానవులం కావాలి.
చేతన - ఉపచేతన - అచేతనల సమాహారమే ఈ ‘్భతిక నేను’ అయినప్పటికీ అచేతనా చేతనే ‘అధిభౌతిక నేను’. అంటే, అచేతనలోని చైతన్యాన్ని జాగృతం చేయటమే యోగం.
నిజానికి, అచేతన అంటేనే చైతన్యం లేనిదని. అటువంటి ‘అచేతనా చేతన’ యోగం ద్వారా సాధ్యమవుతుంటుంది. కాబట్టే, మరణించిన తర్వాత అచేతనకు పరాకాష్ఠగా అనిపించే దేహంలోని మనసు క్రియాత్మకంగా ఉండటం అంటే చైతన్యం ఇంకా ప్రవహిస్తున్నట్లే! అలాగే, జీవకళ మరి కొంతకాలం తరగటం లేదంటే దేహంలోని ప్రాణం పోయినా జీన్స్‌లో చైతన్యం తొలగనట్లే!
కాబట్టి, భౌతిక దేహం అంటే ‘లిటిల్ సెల్ఫ్’ అని. బ్రెయిన్, జీన్స్‌లు అచేతనా చేతనలు కాబట్టి అవి ‘బిగ్ సెల్ఫ్’. ఇలా లిటిల్ సెల్ఫ్ ఈ ప్రాపంచిక పరిధులకే పరిమితం కాబట్టి ‘డైమెన్షన్ సెల్ఫ్’ అనే! అయితే బ్రెయిన్, జీన్స్‌ల సంయోగం అతీత మానసంగా ‘మల్టీ డైమెన్షనల్ సెల్ఫ్’.
యోగం ద్వారా మనం మన మనసుకు చెందిన అల్ఫా స్టేట్ నుండి డెల్టా స్టేట్ వరకు వివిధ దశలలో మనల్ని మనం పునర్నిర్మించుకుంటూ పోవాలి. మన మైండ్ దేహాన్ని ప్రభావితం చేస్తుంటుంది. కాబట్టి దేహమూ పునర్నిర్మితం అవుతుంది. దేహంలోని సెల్స్, జీన్స్ పునర్నిర్మితమవుతాయి.
అటు బ్రెయిన్‌వేవ్స్ ఇటు సెల్స్ అండ్ జీన్స్ సమూలంగా పునర్నిర్మితం కావటంతో భౌతిక దేహంలోని పిట్యూటరీ అధిభౌతిక న్యూపిట్యుటరీ అవుతుంది. మనమూ ‘న్యూమాన్’గా ‘ఇమ్మోర్టల్ బీయింగ్’ అవుతాం.
జన్మతః మనలోని ‘పిట్యూటరి గ్లాండ్’ యోగ సాధనతో, ‘న్యూమోడల్ పిట్యూటరీ డోమ్’ కావాలి. ఈ నవ కుండలిని ‘న్యూ మోడల్ పిట్యుటరి ఎలక్ట్రిసిటీ’ మయం కావాలి. ఈ పిట్యూటరి విద్యుచ్ఛక్తితో ‘నవ మానవుడి’లో ‘న్యూమోడల్ టెంపరేచర్’ నెలకొనాలి. ఈ టెంపరేచర్ ప్రకృతి జనిత శీతోష్ణాలను తట్టుకుని ‘ఇమ్మోర్టల్ బీయింగ్స్’గా పరిణమింపజేస్తుంది.

-విశ్వర్షి 93939 33946