S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
సాహితి
రచన:
డా. వి.ఆర్.రాసాని
ప్రచురణ:
విశాలాంధ్ర పబ్లిషింగ్
హౌస్, విజయవాడ
పేజీలు: 212,
వెల: రూ.160/-
**
అట్లా
ఆ నది నురగ కాళ్లతో
పరవళ్లు తొక్కుతుందన్న వానాకాలం తీపి వార్త
ఎన్ని మెగావాట్ల సంజీవనిని ప్రసాదించిందో
మా నారుమడి బీడు గుండెకు
బోరుబావి ఎండిన నోటికి-
అట్లా
ఆ జల మహాభాండం చినుకుల చిత్తరువుగా
పూసి పారుతుందన్న తడి కబురు
ఎంత పారమెరుగని సంబూరానికి
సంకెళ్లు తెంచిందో
మా జ్ఞాపకాల బాల్యం గట్ల
పచ్చిక బయల మంచు ముచ్చట్ల మీద
ఏడిస్తే బాధ దిగిపోదు
ఏడవకుంటే బాధ పెరిగిపోదు
ఏడిస్తే బాధ తీరితే
అందరూ ఏడ్చేవారు
అపుడు
ఏడుపు నేర్పించే పాఠశాలలొచ్చేవి
సమస్య వస్తే
దుఃఖించడం బలహీనత
చిన్న చిన్న చిక్కులకే
పొగిలి పొగిలి దుఃఖించడం హీనత!
ఇక కోల్పోవడానికి నా దగ్గర
ఏమీ మిగలని సందర్భంలో
నాకో అమ్మాయి దొరికింది
అమ్మాయేమిటి? ఆమె ఓ పిచ్చుక
నా భుజాల మీద కూచుని కిలకిలమని కూసేది
అసంగతమైన ప్రశ్నలు వేస్తూనే
నా కన్నా చిన్నదైన ఆ అమ్మాయి
ఓ రోజు నాకన్నా పెద్దదైపోయింది
స్కూటర్ మీద కూచుని
సుదూర ప్రయాణం చేద్దాం పద అంది
ఆమె మొండి పట్టుదల ముందు నేను అశక్తుణ్ణి
శ్రమజీవుల చెమటల్లోంచి పుట్టిన శబ్ద చిత్రం సాహిత్యానికి, కళలకు మూలమైంది. ఏ సమాజంలోనైనా
భాషా సాహిత్యాలకు జవసత్వాలిచ్చేవి స్వచ్ఛమైన, అచ్చమైన, అలతి అలతి పదాలు, పదబంధాలే. నాగరిక సమాజంలో అనేక ప్రక్రియల్లో పరిణతి సాధించిన యావత్ సారస్వతానికి వౌలిక విజ్ఞానం జానపదులు సృష్టించిన కళారూపాల నుంచి వచ్చిందే. పద్య, గద్య, సాంఘిక నాటక, నాటికలకు మూలం గ్రామీణ సమాజమే.
పాతికేండ్ల క్రితం ప్రారంభమైన
సరళీకృత ఆర్థిక విధానాల
దుష్ప్రభావం సమాజంలోని
అన్నివర్గాల ప్రజల మీద పడింది.
ఆ దిశగా రచయితలు దృష్టి
సారించాలి. సినిమా రచయితలు కూడా వీటిని విస్మరించకుండా ఉంటే మంచిది.
కవిత్వం పట్ల లక్ష్యం లేదా పూనిక లేకపోవటాన్ని నిర్లక్ష్య కవిత్వం అనవచ్చు. లేదా కవితా నిర్లక్ష్యం అనవచ్చు. కొంచెం లోతుగా ఆలోచిస్తే నిర్లక్ష్య కవిత్వం2- కవితా నిర్లక్ష్యం22 రెండూ ఒకటి గాదు. 3నిర్లక్ష్య కవిత్వం2 కన్నా3కవితా నిర్లక్ష్యం2 ఒకింత ప్రమాదకారి. దేన్ని పడితే దాన్ని కవిత్వం అనుకొని పేడ అలికినట్లు అలకటం 3నిర్లక్ష్య కవిత్వం.
ఎండిన గొంతులు పొలాలు
కాలువలు నదులు
ఎదురుచూస్తుంటాయి
ప్రార్ధిస్తుంటాయి
కరుణించని వర్షాన్ని
కనికరం చూపమంటూ-
ఫ్యాక్టరీ ఆరంభానికి సైరన్ కూతలా
ఉరుము వురిమి
మేఘం ప్రసవించిన చినుకులు
వెండి దారాల్ని అల్లుకుంటూ
నేలకు నగ్నంగా జారుతాయి!
వర్షానికి వస్త్రాలుండవు
మనిషి కంటపడే లోగా
మట్టి గుడ్డల్ని చుట్టుకుని
ఆకు రాలినా
ఆ చెట్టెన్నడు దుఃఖించదు
కొత్త అనుభవానికి
చిగురు కవాటాన్ని తెరుస్తది!
నేనంతే
ఎన్నిసార్లు గాయపడినా
కించిత్ ఖేదపడను
కొత్త అనుభూతిని ఒడిసిపడతా!
ప్రవహిస్తుంటేనే కదా
తగిలేది అడ్డంకులు
అధిగమించంది
నేను నదినెట్లవుతా?
శిఖరంమీద
నుంచున్న వానికి
నేలమీది మనుషులు
చీమల్లా అగుపిస్తరు!
జ్ఞాపకాల మెట్లమీదికెళితే
ఆ మహాగాయం
కన్నీటి దొంతరను ఒరుసుకొంది కోసారి...
అంతర్ధానం కాని దృశ్యాల
పచ్చి ఇంకా ఆరనే లేదు
దిగుడుబావిలో ఏదో మూల
జీరగొంతుల సన్నని అరుపులు ఆగనే లేదు
ఉసురుతీయడమే తెలుసు గాయానికి
పువ్వెంత మెత్తగా ఉన్నా
కత్తికి కనికరముండాలి కదా!
లోయలకు దిగబడి కసిగా కోయడమే
గాయానికి తెలిసిన ఏకైక మహాకార్యం