మనం ఒక వ్యక్తిని వ్యక్తిగా అంచనావేస్తాం. ఒక శక్తిగా కూడ వ్యక్తి సద్గుణుడైతే మంచివాడంటాం. వ్యక్తి ప్రతిభావంతుడైతే శక్తిమంతుడంటాం. అవి రెండూ కలిసినవాన్ని మహానుభావుడు, మహాత్ముడని అంటాం. ప్రతిభ గొప్పదా, మంచితనం గొప్పదా అని అంటే, రెండూ అనవలసి వస్తుంది. ఒకటి మాత్రమే ఉండి ఇంకొకటి లేకపోతే వ్యక్తి అంతగా రాణించడు, జనుల హృదయాల్లో చోటుచేసికోడు, అట్టే కాలం జ్ఞాపకముండదు.

తెలుగు సాహిత్యంలోని అనేక ప్రక్రియలలో అవధానం ఒకటి. ఆధునిక కాలంలో ఒకటి రెండు భాషల్లో ఈ ప్రక్రియ ఉన్నా తెలుగులో ఉన్నంత ప్రాచుర్యం మరే భాషలోనూ లేదనే చెప్పవచ్చు. ఈ అవధాన రంగంలో డా.సి.వి.సుబ్బన్నగారు 1950 ప్రాంతంలో అడుగుపెట్టి శతావధానిగా పేరుపొంది రాష్ట్ర రాష్ట్రేతర ప్రాంతాలలో పండితుల మెప్పు పొందా రు. అయిదు దశాబ్దాలు అవధానాన్ని నిబద్ధతతో కళాత్మకంగా నిర్వహించారు.

చెమట చుక్కనెప్పుడూ
చులకన చెయ్యెద్దు
నుదుటి మీద రాతనే మార్చగలదు-
నుదురుపై మొలిచిన చెమట!
సేవకుడూ, కర్షకుడూ, శ్రామికుడూ....
వీళ్ళంతా భ్రమల్లో బతకరు-
శ్రమలోనే జీవిస్తారు!!
స్వేదం - ఒక వేదం....
కరకురాయిని పిండి చేసి
బీడుభూమిని పండించే మనోజ్ఞరాగం
శ్రమైక జీవన సౌందర్యానికి
నిలువెత్తు సత్యం

భూగోళం
బాల్యం అరచేతిలో ‘గోళీకాయ’..
ఊహిస్తున్న అద్భుత లోకం గుప్పెట్లో ఉంది.
ఆదమరచి అలా నిద్రలోకి జారుకుంది.
జబుల్స్ గ్రహాల్లా తోస్తున్నాయి
సుతారంగా స్వప్నం నా చేతివేళ్లనందిపుచ్చుకుంది..
సత్యానే్వషణ మార్గంవైపు వినువీధిలో పయనం..
పాలపుంతలమధ్య రహదారుల్లో పరుగు!
ఎన్నో సౌర కుటుంబాల మైలురాళ్లను దాటుతున్నాం.