మనం నిత్యం పాటించే సంప్రదాయాల్లో ‘నమస్కారం’ ప్రధానమైంది. మనలోని వినయాన్ని చాటుకోవాలంటే ‘నమస్కారా’న్ని అవతలి వారి హృదయాన్ని తాకేలా నమ్రతతో కూడుకొని ఉండాలి. సంప్రదాయంలో ‘నమస్కారం’ అనే మాటకు యోగఫలసిద్ధికి చేసే ప్రణామమనే అర్ధం ఉంది. ప్రణామమంటే ‘నమస్కారమ్’ ప్రణిపాతం అని భగవద్గీత దీనే్న ప్రస్తావించింది. నమస్కారంలో మనిషి నిజాయితీ వ్యక్తవౌతుంది. ‘సర్వదేవ నమస్కారః కేశవం ప్రతిగచ్చతి’ అన్నారు.

కాబట్టి ద్రుపదుని బలాన్ని అణచివేద్దామని తలపోశారు.
ఈ బ్రాహ్మణునితో మనకేమి పని. అతడు చేసిన తప్పేమిటి? రాజులందరినీ మోసం చేసిన ద్రుపదుని వదలగూడదు అని ద్రుపదునిపైకి దండెత్తి రాగా ద్రుపదుడు భయపడి బ్రాహ్మణుల చాటున చేరాడు.
అది చూచిన అర్జునుడు- ‘‘నా అస్త్రంచే ద్రుపదుడిపై దండెత్తిన శత్రువులను అణచివేస్తాను. మీరు ప్రక్కకు తొలగి చూస్తుండండి’’ అని అన్నాడు.

దేవదానవులు కలసి అమృతాన్ని సాధించడం కోసం సముద్రాన్ని మధించారు. ఆ సముద్ర మథన సమయంలో వెలువడిన (గరళం) హలాహలాన్ని మ్రింగిన శివుడు, ఆ విషవాయువుల ప్రభావంతో కుంచించుకున్నాడా అన్నట్లు సగమై చిక్కితే, ఎపుడూ భర్తనంటి ఉండే ఆది యిల్లాలు ఆ శైలపుత్రి, భర్త ఒంటిలోని వేడికి తానూ సగమైనదట. ఆ యిరువురి సగాలు కల్సి ఒక శరీరంగా మారినాయట. అదియే అర్థనారీశ్వర రూపం.

ఆలయాలు ఆధ్యాత్మిక శాస్త్భ్య్రాస కేంద్రాలు. సత్య విజ్ఞాన సాధనాలయాలు. జీవిత రహస్య పరిశోధనాశాలలు. మానసిక రోగ వైద్యశాలలు. మానవాత్మను జాగృతంచేసే మాతృ నిలయాలు. సహస్రాబ్దాలనాడు భారతీయ ఆధ్యాత్మికతను అధ్యయనం చేయడానికి, విజ్ఞాన శాస్త్రాన్ని ఆకళింపు చేసుకోడానికీ ప్రాచ్య, పాశ్చాత్య దేశాల నుండి ఎందరెందరో వచ్చారు. వారికి ఈ ఆలయాలు విశ్వవిద్యాలయాలుగా రూపుదిద్దుకున్నట్లు చరిత్ర చెబుతుంది.