‘మనుచరిత్ర ప్రబంధ దర్శన’ దర్శనం

సి. ఆమె అక్షతయోని(పుట 81)
డి. సురాంగన అనే రాసారు పెద్దన. వేశ్వ అనటానికి ఛందస్సు ప్రకారం అవకాశం ఉన్నా ఇంతి అని రాసారు. (పుట.అ03)
ఇ. వరూధిని కుల ధర్మం పాటించింది (పుట.102)
ఎఫ్.దేవవేశ్యలు వేరు. అప్సరసలు వేరు. అప్సరసలు కళాకారులు (పుట.176)
జి. వరూధిని ప్రవరుని నుంచి కోరినది సంభోగం కాదు సంయోగం (పు180)
హెచ్. ప్రవరుడిని పరీక్షించటమే వరూధిని పాత్ర లక్ష్యం. అందులో అతను నెగ్గాడు. వాదనలో అతనిది పాండిత్య విజయం. చర్యలో ఇంద్రియ నిగ్రహ విజయం.(పుట 79)
ఐ.వరూధిని తంత్రశాస్త్ధ్రో్యయినే గానీ కామశాస్త్ధ్రో్యయిని కాదని ఆర్.ఎస్ సుదర్శనం అనాహత చక్రానికి ముడిపెట్టడానికి కూడా జొ.రా.శ ఖండించారు. (పుట71)
5. గంధర్వుడు వంచకుడు. అతడు వరూధిని చెఱచాడన్న ది అనేకమంది అభిప్రాయం.
ఎ. అతినది దుర్నీతికాదు. భార్యలను మంచి మాటలాడి ఒప్పించే భర్త అనుభవ విద్యాసూత్రం. (పుట155)
బి. వారిది పెద్దలు కూర్చిన వివాహ (పుట156)
సి. ఆమెకు అది ప్రథమ సురతం(పుట 156)
డి. ఆమెది కనె్నరికపు రతి మాత్రమే. కన్యలా నటించిన ఫ్రౌఢ కాదు (పుట 223)
ఇ. గర్భిణీ సురతం వర్ణించే సీసపద్యం అవినీతి ప్రబోధకం. కనుక పెద్దన రాయలేదు. అది ప్రక్షిప్తం. అని ఇతర పండితులు అభిప్రాయాన్ని జొ.రా.శ. ఖండించారు. గర్భిణి యైన వరూధిని కామ పరతంత్ర కాదు. కోరిక తీర్చమని మీదపడే భర్తని తీర్చే తీర్చనట్లు నివారించే భార్య వర్ణన అందులో ఉందంటారు జొ.రా.శ. అలాంటి వర్ణన చిత్రణలో అల్లసాని చాకచక్యం ఉంది (పుట158)
ఎఫ్. గంధర్వుడిది జాతివైరుధ్య పరిహారం మాత్రమే అంటారు జొ.రా.శ.(పుట193)
6. వేట వర్ణన ఇతర గ్రంథాలు చదివిచేసినది. అధికమయింది. అనవసరమైంది అనే అభిప్రాయాన్ని తిరస్కరించారు జొ.రా.శ.
ఎ. కృష్ణదేవరాయలతో స్వయంగా వేటకి వెళ్లి చూసిన చేసిన వర్ణన(పుట 209)
బి. అది చాలా అవసరం. అందులో సామాజిక స్పృహ ఉంది. చారిత్రక విశేషాలున్నాయి. స్వరోచి బాల్య యవ్వన విశేషాల ధ్వని ఉంది. (పుట 210)
7. కనె్నపిల్ల మెట్టెలు ధరించనట్లు వర్ణించటాన్ని కొందరు తప్పు పడితే దానిని జొ.రా.శ. ఖండించారు. (పుట-225-227)
8. యుద్ధవర్ణన పూర్వగ్రంథాల నుంచి తీసుకొన్న దన్న అభిప్రాయాన్ని ఖండించారు. (పుట: 246-249)
9. కస్తూరి బొట్టు పెట్టుకుంటారు. గానీ మగవాళ్లు రాసుకుంటారని సమాజ స్పృహావాదులు అర్థం తీసే ప్రమాదాన్ని జొ.రా.శ తప్పించుతూ వివరించారు(పుట 278)
10. స్వరోచి ఊరేగింపులో వస్తుంటే చేతిలో పని వదిలి పదిమంది స్ర్తిలు వచ్చి చూసే సందర్భంలో వర్ణన కామోద్దీపన కోసం కాదు. అందులో అంతర్గర్భితంగా భక్తి యొక్క క్రమపరిణామం ఉంది. కామ వాంఛ తీరినా ‘ఆశ’ పీడించటం, ‘నిర్మగ్నత’ ని సూచించటం ‘విముక్తం’ కావాలన్న సంకల్పం. ఆ మీదట ‘పవిత్ర జ్ఞాన దృష్టి’ కలగటం అంతిమంగా ‘్భగవంతుని పట్ల భక్తి’ ప్రకటితమవటమూ ఉన్నాయని జొ.రా.శ. వాదన (పుట 287)
11. ‘‘స్నేహితురాళ్ల రాజయక్ష్మంకి వైద్యం చేయమన్న ప్రస్తావన మారన మార్కండేయ పురాణంలో వివాహ ప్రస్తావన సమయంలోనే జరిగింది. దానిని పెద్ద కార్యం గదికి మార్చారు. అలా మార్చటంవల్ల ప్రియుని దేహవాంఛ తీర్చకుండా తన అవసరం జరిపించుకోవటం అనే వెలయాలి ధర్మం వ్యక్తమయింది. అది కులకాంత పద్ధతి కాదు’’- కొందరి ఈ అభిప్రాయాన్ని జొ.రా.శ ఖండించారు.
సుఖపడే సమయంలో కూడా స్నేహితురాళ్ల దుస్థితిని గుర్తుంచుకోవటంలో మనోరమ స్నేహం ఉంది. తన కామాన్ని వాయిదా వేసి వెంటనే బయల్దేరటంలో స్వరోచి కులధర్మం ఆర్తత్రాణపరాయణత్వం ఉందని జొ.రా.శ భాష్యం (పుట 316-17)
12. భాష విషయకంగా ఉత్తమ గ్రంథమే కాని నీతి విషయకంగా అధమ గ్రంథము అంటూ అభిప్రాయపడ్డారు కాశీభట్ల బ్రహ్మయ్య శాస్ర్తీ. దానిని తీసుకుని గ్రంథాన్ని స్వయంగా పరిశీలించకుండా ఆరుద్ర, దువ్వూరి వాదించారు. మనుచరిత్రలో కళావైభోగమే గాని ఏ రకమైన అవినీతి లేదు. (పుట 343)
13. స్వరోచి భోగలాలసుడు. స్ర్తిధనంతో బ్రతుకుతున్నాడు. వేట తమకం అధికం. ఇలా నిందించిన మగలేడీ మాటలను పండితులు ఆలోచించకుండా అంగీకరించారు.
ఇంకాఉంది