వెల్లంటి అనే ఊరిలో శివయ్య, సీతయ్య అనే వారు ఇరుగుపొరుగున ఉండేవారు. ఆస్థిపాస్తులు బాగానే ఉన్నాయి. అయినా వారికి స్వార్థం, పిసినారితనం మెండు. తమకు కలిగింది మరొకరికి పెట్టడం గానీ ఇతరుల కష్టసుఖాల్లో పాలుపంచుకోవడం గానీ ఎరుగరు.

‘మత్తు వదలరా నిదుర మత్తు వదలరా?’ అన్న సినిమా పాటలోని చరణం చదువుకునే పిల్లలు వున్న ఇంట్లో తరచూ విన్పిస్తుంటుంది. సినిమాలు చూసినప్పుడు, కథలు వింటున్నప్పుడు రాని నిద్ర చదువు పుస్తకం చదువుతుంటే వస్తుంది. దానికి కారణం చదువు మీద శ్రద్ధ, ఆసక్తి తక్కువగా ఉండటం.

పుట్టిన రోజుకి కొత్త బట్టలు కొనడానికి స్వస్తిశ్రీని తల్లి రెడీమేడ్ దుస్తుల దుకాణానికి తీసుకెళ్లింది. దాదాపు డజను డ్రెస్‌లని చూశాక ఒకటి స్వస్తిశ్రీకి నచ్చింది. కాని దాని ధర అందుబాటులో లేకపోవడంతో తల్లి దానికన్నా తక్కువ ఖరీదైంది కొన్నది.
‘నీ అంత పిసినారివి నువ్వే’ స్వస్తిశ్రీ తల్లిని అన్న మాటలు ఆ దుకాణంలోని అంతా విన్నారు.
ఆమె బదులు మాట్లాడకుండా డబ్బు చెల్లించి బయటకి వచ్చింది.

అదొక అడవి. ఆ అడవిలో జంతువులన్నీ చాలా హాయిగా, నిర్భయంగా జీవిస్తున్నాయి. అంతా ఎవరి ఆహారం వారు సంపాదించుకుని తింటూ, తోటి వారికి సాయం చేస్తూ, కలిసి కబుర్లాడుకుంటూ, అన్ని జంతువుల పిల్లలూ కలివిడిగా ఆడుకుంటూ ఐకమత్యంగా ఉన్నాయి. దానికి కారణం ఆ అడవిలో పులులూ, సింహాలూ లేకపోవడమే.