దగ్ధ స్పృహ
Published Monday, 2 December 2019అన్నపూర్ణ లాంటి దేశం
ఆకలి దేహమై చిక్కిపోతున్నపుడు
ఆకాశమంత విస్తరి పరిచి
ప్రేమగా పంచ భక్ష్యాలూ వడ్డిస్తావు!
మంచి నీళ్లను మాత్రం ముట్టకూడదంటావు.
పాదం కదిపిన చోటల్లా
పెల్లుబికిన మహా వేదనకు చలిస్తూ
అమ్మ లాంటి రాజ్యం కోసం అహరహం పరితపిస్తూ
ఆకలి తీర్చే తావుల కోసం ఆమూలాగ్రం అనే్వషిస్తావు
ఎక్కడి నుండో మేలు రకం మొక్కలనే తెప్పిస్తావు.
కలల కంచె వేయిస్తావు
నారును తడిపే నీరును మాత్రం
వేరు మూలాలపై నుండి పారనివ్వవు!
మేధ మొదళ్లకు తీపి తడి తగలనివ్వవు.
దేశం గుక్కపెట్టి విలపిస్తున్నపుడు
తల్లిలా తల్లడిల్లిపోతావు!
అనాధలా దోసిళ్లు చాచి...
పాల కోసం పక్కవారిని ప్రాధేయపడతావు
అమ్మ స్తన్యం ఆశువుగా సేరుతున్న అమృత ధార
ఆకలి తీరుస్తుందన్న విషయమే మరచిపోతావు.
రేపటి ఆకాశంపై
పసితనాన్నీ పతంగం చేసి
స్వేచ్ఛగా ఎగరేసే స్వేచ్ఛ ప్రయత్నంలో
అమ్మఒడి వెచ్చదనం మరువకముందే
బరువైన పరాయి రెక్కలు తొడిగి
చురుకుగా పైకెగిరిపొమ్మని శాసిస్తావు
తెలియకుండానే శాపాన్ని బహూకరిస్తావు
నిర్మలాకాశపు వీధుల్లో ఆనంద వేదికల్ని సృష్టించి
వేడుకగా విహరించమని ఆజ్ఞాపిస్తావు
ఓ వెనె్నల లోకాన్ని ఊహిస్తున్న
నీ సౌహార్ద్ర సమయాల్లో
నీలమంతా శూన్యమన్న నిజాన్ని..
నువ్వు గుర్తుకు తెచ్చుకోవు.!
దూరపు కొండల నునుపుదనానికి ముచ్చటపడి
నీడనిచ్చే పచ్చని అడవిని ధ్వంసం చేస్తూ పోతే
మాతృభూమి మరుభూమిగా మారక తప్పదు
మరుగున పడ్డ మాతృభాష..
మృత భాషగా మిగలక మానదు.