దీపం వెలిగించి దిగులు మరిచే
నిరుపేదల గుమ్మం చూడని
ఇనే్నసి దివ్వెల వెలుగులు
నాకెందుకని కన్నులు అమావాస్య
మసకలు మూకుమ్మడిగా కమ్మేసాయి
పట్టెడు అన్నం మింగని వాయిలు
వేల సంఖ్యలో వీధులపై ఉంటే
పరమాన్నపు అరిటాకులు నాకెందుకని
నోరు వౌన వ్రతం పాటించింది.
టపాకుల వెలుగుల మిరిమిట్ల
మధ్యన తాటాకుల గుడిసెల
గుండె మంటలు చూడలేక టప్పున
తలుపేసుకున్నాయి నా గుండె గదులు
బువ్వ పెట్టడానికి బుద్ధి పుట్టని మా రాజు
ఒకరు బురుసులు కొని పంచారు
బీదలకు బిచ్చం పెట్టని దేవుడొకరు
బండ పటాకుల పొట్లాలు
పంచి పెడుతున్నారు
పండుగ పదిలంగా నేర్పిందొక పాఠం
జీవితాంతం గుర్తుంచుకునే గుణపాఠం.