సాహితీ ప్రక్రియ ఏదైనా రచయిత భావుకతకు, సమకాలీన అంశాలపై అతడి అవగాహనకు అద్దం పడుతుంది. కథ అయినా, నవల అయినా, పద్యమైనా, గద్యమైనా అన్ని ప్రక్రియలు కూడా రచయిత ఎంపిక చేసుకున్న కాల్పనిక అంశాలను ప్రతిబింబిస్తాయి. ఆంగ్ల సాహిత్యంలో నిరుపమాన రచయితలెందరో ఉన్నారు. ఒక్కొక్కరిది ఒక్కో శైలి. ఒక్కో రీతి. తాము ఎంచుకున్న అంశాలను పాఠకుల హృదయాలు తాకేలా అందించగలిగే పదునైన పదజాలంతో సాగిన నవలలు కొన్నైయితే...

శబ్దమే సృష్టికి మూలం, కవికి ఆధారం. సృష్టిలో మనిషి ఒక్కడికే మాట ఉంటుంది. ఆ మనిషి తీరు మంచిగా ఉంటే అతని జీవితం సాఫీగా సాగుతుంది. మనిషి మాటకే నానా అర్థాలు రాసుకుంటాడు కవి. పదార్థాన్ని చూసి కవికి భావం వస్తుంది. భావంతో మాట, మాటతో కవిత్వం వుంటుంది.

‘ఆడదానికి పుట్టుకతోనే ఆర్థిక పారమార్థిక స్వాతంత్య్రం వారసత్వంగా ఏర్పరచని మన ధర్మశాస్త్రంమీద అచంచల విశ్వాసం వున్న కథానాయకుడు. తనను గురించి తాను చక్కగా చెప్పకుంటాడు. ‘‘దురుసువాణ్ణి కాదు. ఒక మనిషి సంగతి సిసలుగా తెలుసుకునేందుకు, నేనంటే గిట్టనివాళ్లను అడిగి తెలుసుకోవాలి’’- శ్రీ మల్లాది రామకృష్ణశాస్ర్తీగారు రాసిన అనేక కథానికలలో ‘విపులాచపృధ్వీ’ అనేది విశిష్టమయిన వాటిలో ఒకటి.

క్రీ. శ. 17వ శతాబ్దం వాడైన వేమన సమాజాన్ని వ్యాధిగ్రస్తం చేస్తున్న కుల మతాలను నిరసించాడు. సమాజాన్ని కుల మతాల ముళ్లకంచెలతో చీల్చి, అశాంతిమయం జేసి, మనుషుల మీద పెత్తనం చేయడానికి దోపిడీని కొనసాగించడానికి మనువాదులు చేస్తున్న కుట్రలను కుతంత్రాలను వేమన తన పద్యాల్లో ఎండగట్టాడు. వేమన సాంఘిక అసమానతలు లేని సమాజాన్ని సముద్ధరించుకోవాలంటే కుల మత రహిత సమాజం కోసం కలగన్నాడు గనుకే,