స్మృతి లయలు
గుర్రపు బండి - బాతుపిల్లలు!
S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
నేను 1965లో మద్రాసు నుంచి ఆంధ్ర పత్రిక దినపత్రికతోపాటు మావూరు బెజవాడ వచ్చేశాను కదా! బోగి శెలవు ఈ రోజుల్లో పత్రికకి -బోగినాడు హౌరా మెయిలులో బెజవాడ వస్తూన్నాను. గుండ్లకమ్మల దగ్గిర రాత్రి రెండు గంటల మెయిలు వేళ సగం పెట్టెలు బోల్తా కొట్టిన ప్రమాదానికి గురి అయ్యింది. బోల్తా కొట్టిన ఫస్ట్ క్లాస్ భోగిలో నేను వున్నాను - బ్రతికి బయటపడటమే కాదు బెజవాడ ఆంధ్రపత్రిక ఆఫీసులో జనవరి 16నే రిపోర్ట్ చేశాను - అది మరోసారి చెబుతాను - నా బాల్యం నుంచి ఇంటర్మీడియెట్ దాకా నన్ను ఆడించి నడిపించిన - ఇంచిపేట దూరంగా రైల్వే బ్రిడ్జికి అటువేపు - ఒన్ టవున్లో ఉండిపోయింది. మేము నక్కల రోడ్డుకి చివరి అడ్డరోడ్డు అయిన వెంకటరత్నం రోడ్డులోకి - వచ్చేశాము. ఈ రోడ్డుని అంతా ఎన్ సత్యనారాయణ ఆసుపత్రి రోడ్ అనే అంటారు కానీ మేం - వెంకటరత్నం రోడ్డు అనేవాళ్లం - ఎందుకంటే మా అమ్మ పేరు కూడా వెంకటరత్నం. అసలు మా నాన్నగారు కుటుంబం మకాం సూర్యాపేటకి మార్చడానికి కారణం కూడా మా అమ్మ వెంకటరత్నంగారే. ఆవిడకి ట్రీట్మెంట్ చేసిన డాక్టరమ్మగారు అచ్చమాంబగారు. సరిగ్గా రెండు వీధులకి ముందు ఆమె ఆసుపత్రి. సరే, మా వీధి మొదట్లో డాక్టర్ జంధ్యాల శంకర్ గారిల్లు ఆ కొసని ఐమూలగా చూస్తే నార్ల వెంకటేశ్వరరావు గారి నివాస గృహం. ఆయనటు తన ఇష్టం వచ్చిన టైములో బందరు రోడ్డులో వున్న ఆంధ్రజ్యోతికి పోతే నేనిటు - డ్యూటీ టైముల ప్రకారం - గాంధీనగర్ ఏలూరు కాల్వ సెంటరులో వున్న ఆంధ్రపత్రిక కార్యాలయంలోకి - మూడు చక్రాల బండీ - (అయ్యో అదేనండీ సైకిలు రిక్షా)లో.. నిత్య నూతన దర్జా యానం నాది. జ్యోతి ఆ మూల; పత్రిక ఈ చివర. సో, నార్లగారితో నాకు ‘నో ఎన్కౌంటర్’.
ఉన్నట్టుండి ఓ ఉదయం మద్రాస్ నుంచి (అప్పుడు చెన్నై కాదు) హిందూ రాజేంద్రప్రసాద్ దిగబడ్డాడు. మా ఇద్దరిదీ ఒకే ఈడు - ఇద్దరం చదివింది ఫిజిక్సే - కాకపోతే, తను త్రివేండ్రంలో నేను వాల్తేరులో - జులై 14న పుడితే - నేను జులై 30న భూమీదకి డౌన్లోడ్ అయినాము - తను తెలుగు నా అంత ‘ఇది’గాను పైగా ఇష్టంగా కూడా మాట్లాడుతాడు - వాళ్ల ఇంట్లో వాళ్ల నాన్నగారు ఆంధ్రపత్రిక దినపత్రిక తెప్పించుకొనేవారుట - మా నాన్నగారు అప్పుడు చెన్నపట్నంలోనే వుండేవారు - తంబు చెట్టి స్ట్రీట్లోనే - ఆం.ప్ర. కార్యాలయం ఎదురుగ్గా ఆంధ్ర ఇన్సురెన్స్ బిల్డింగులో ఆఫీసు కం రెసిడెన్స్ - పొద్దున్న హిందూ సాయంకాలం ది మెయిలు (డాక్) ఆయనకి ఇష్టం-
అంతమాత్రాన హిందూ పత్రికలో రిపోర్టర్ అయ్యాక కూడా సూర్యారావుపేటలో మా ఇల్లు వెతుక్కుంటూ వస్తాడా? కాదు మరో చిన్న లింకు వుంది మా మధ్య. ‘61లో - ఇండియన్ ఎక్స్ప్రెస్లో ఓ ‘కబ్’ రాజేంద్ర - ఎయిర్పోర్ట్కి కాపలా వేశారు - నేను ఆంధ్రపత్రిక దినపత్రికలో ‘కబ్ అనుకోకండి’ - అంటే సబ్కి ముందు దశ అన్నమాట. నాకు డ్యూటీ ఉదయం డైలీలో. ఉదయం ఆరున్నర నుండి మధ్యాహ్నం ‘వన్ థర్టీ’ దనుక - కనుక సాయంకాలం ‘ఫ్రీ’ - మా ఇన్ఛార్జ్ పోలవరపు శ్రీరాములుగారు - లంచ్ గంట కొట్టటానికి కొంచెం ముందుగా ఇలా వేలితో సంకేతించేవారు. లేకపోతే గంట వింటూనే నేను పారిపోయేవాన్ని - డైలీ హాల్లో నా బుల్లి సీటుకి ప్రక్క భోషాణం అంత బల్ల దాని మీద కొండంత ఎత్తున ఫైళ్లు వగైరాలతో ఆయన సీటు. - తన బల్ల మీది కుప్పలో నుంచి ఓ ఇన్విటేషన్ - ఇలా లాగి తీసి దాని మీద రెండు ఎర్ర గీతలు పెట్టి - ‘ఈవ్నింగు ఫలానా నెంబర్ సిటీబస్సు ఎక్కి - పోయి ఇది కవర్ చేసుకు రండి’ - రేపొద్దున మీ డ్యూటీలో రిపోర్టు కొట్టచ్చును - అని మూతి లక్కపిడతలాగ పెట్టేవారు.
అల్లా నా ఈవ్నింగు వేటలో ప్రెస్ - గ్యాలరీలో (అప్పుడు నో మీడియా) ఈ రా.ప్ర. పరిచయమయ్యాడు. ‘ఎనకు తమిళ్ తెరియాది’ తనకి ‘తెలుగు తెలుసు’ ‘ఇష్టం; ఆనక తాడేపల్లిగూడెం తమిళ తెలుగు అమ్మాయినే పెండ్లి చేసుకున్నాడు. కృష్ణమూర్తి అని మరో రిపోర్టరు కూడా కలిసేవాడు. మొదట - నన్ను చూస్తునే - ఆంధ్ర పద్రికవా?’ అన్నాడు - ‘ఆమ’ - అన్నాను తను చెప్పాడు ఆ పత్రికకి నేను రిపోర్టు చేసినవాన్ని - కాలమ్ బేసిస్లో అన్నాడు. సరే, అతనే నా తెలుగు ఇంగిలీషు స్పీడుకి తట్టుకోలేక - ఈ రాజేంద్రప్రసాద్ని పిలిచి పరిచయం చేశాడు - ‘తెల్గులో చావండి యిక మీ ఇద్దరు అన్నట్లు - నా పొట్టలో ఇలా ముద్దుగా పొడిచాడు కృ మూ.. అదీ నేపథ్యం... ఆనక, నేను ‘పైకి’ వీక్లీ ఇన్చార్జ్గా వెళ్లిపోయాను (వీక్లీ ఆఫీసు పైఅంతస్తులెండి) తను హిందూ కి పరీక్షలు గట్రా రాసి ట్రైనింగుకి సెలెక్ట్ అయ్యాడు.