దర్పణం

సరోవరంలో గుంపులుగా వేలాడే పక్షులు
ఆకాశాన్ని వేరు చేసి మబ్బుల మధ్య ఈదుతున్నాయి
కళ్లనిండా ఆశల సంద్రాలు పొంగుతున్నాయి

వెనుకటి పాదముద్రలు హృదయాంతరాలలో చిక్కుకుని
రేపటి స్వప్నాలికి అడుగులు తడబడుతున్నాయి.

చిగురించే జీవితం రెక్కలు కట్టుకు ఊగుతోంది
ఏమీ తోచనప్పుడు నిశ్శబ్దం పిండుతున్నపుడు
ఒంటరి లోకంతో సహజీవనం గావిస్తున్నపుడు
లోపలికి అవలోకిస్తున్నపుడు
గుప్పెడు మాటలు ఒలికితే
ఆనంద ప్రవాహాలు రెప్పలు తెరుచుకుంటాయి

మెలికలు తిరిగే ఆలోచనల నడుమ
దాచుకోలేని వసంతాల నడుమ
నలుగురి మనుష్యుల మధ్య చిరునవ్వుగా వికసిస్తాను

నాలో అంతరంగం
ఇప్పటి క్షణాల్ని కాస్త ముందుకి జరిపి
లోలోపలి దర్పణంలోంచి
బయటికి ప్రతిబింబిస్తూ ముందుకి ఉరుకుతుంది.