ఆత్మార్పణం

నీ నేత్రద్వయ వెనె్నల గనులలో
నీ మేనులోని మెత్తదనాన్ని మైమరపించే
పచ్చిక బయళ్లలో విహరిస్తూ, తొలిజాము
వరకూ, నిద్రని హరిద్దామనుకున్నాను
నీవు తారవని, జలతారు లతవన్నది
జగమెరిగిన నగ్నసత్యం
ఈ ఇహ పర జగములన్నవి వొఠ్ఠి కట్టుకథలని
కొట్టి పడేసే ఆ, నీ శశివదనాన్ని నాది కాదన్న
కలని, నాదేనన్న నిజాన్ని, నమ్మి, నన్ను నేను
మైమరవనా లేక ఏమారనా?
ఏ, బహుళంతస్తుల భవనం మీద నించి చూస్తే,
నువ్వు అపర భూమాతగా, కనువిందు చేస్తావు?
లేక, నేనే నేలపైనుండి, వెనె్నల గగనాన్ని
వీక్షిస్తే, నువ్వివ్వని, నా వద్దకు రాని, నా
మనసుని దోచిన, హృదయరాణిగా
ధృవతారగా, మిరుమిట్లు గొల్పుతావు?
ఏదో ఒకనాడు ఏదో ఒకవేళ మత సామాజిక
రూప గుణ శీల తారతమ్యాలు రూపుమాసి
మనం ఒకే త్రాటిపై నిలుస్తామని ఒక్కటౌతామని
నే కట్టుకుంటున్న ఆశాసౌధంలో ఆత్మతృప్తనే
ఆయుష్షు నింపుకుంటూ ఉంటున్నాను
ఉంటాను చెలీ!