S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
వినమరుగైన
-కీ.శే.ఆచార్య బొడ్డుపల్లి పురుషోత్తం
*
తెనుగే తీయని దందు పద్యపద
రీతి క్రీడ లత్యంత మో
హనముల్, శోభనముల్ తదీయ
రస, రక్తాలాపనంబుల్, లభిం
చిన వాగర్ధ కలా కలాప జయ
లక్ష్మిన్ గాలికిం బుత్తునే?
జననీ! యేమిటికింక? ఆశు కవితా
సన్యాస మిప్పింపవే!!
రసమో? భావమొ? జీవ దర్ధ
సుకుమార వ్యంజనా మంజు శ
బ్ద సమాసా రచనంబొ? సాధు హృదయ
‘‘అ! నేనే మాణిక్యాన్ని. నీ విషయాలు చెప్పు’’ అడిగారు మాణిక్యంగారు.
‘‘అన్నీ చెబుతా. ముందు కాఫీ తాగుదాం!’’ అంటూ రెండు కాఫీలు తీసుకొని, ఓ కాఫీ మాణిక్యానికిచ్చారు రత్నంగారు. ఆ తర్వాత ఇద్దరూ వచ్చి బల్లమీద కూర్చున్నారు. రత్నంగారు తన విషయాలు చెప్పారు.
‘‘నాకు తెలిసి దాదాపుగా అయిదేళ్ళుగా మీ అమ్మాయికి సంబంధాలు చూస్తున్నావ్ ఇప్పటికీ కుదరలేదా?’’ అన్నారు మాణిక్యంగారు.
‘‘పాపయ్యగారు ఇవాళ్టికి ఈ సంబంధాలు చాలు. మరోసారి కలుద్దాం’’ అసహనంగా లేచారు రత్నంగారు.
‘‘అమ్మాయ్ నువ్వేమంటావ్!’’ అంటూ పాపయ్యగారు కూడా లేచారు.
‘‘మనిషి బాగా వుంటే ఏం లాభం? బాగా మనీ లేకపోతే ఎలా బ్రతుకుతాం? ఈ కరువు రోజుల్లో’’ అంది అరుణ ఆ ఫోటోను పాపయ్యగారికి ఇవ్వలేక ఇవ్వలేక ఇస్తూ, లోపల ఏడుస్తూ.
‘‘అబ్బాయికి కుడి కంట్లో కాస్త మెల్లగా వున్నట్లుందే!’’ గొణిగింది వసంతమ్మ. ‘పైగా నలుపు’ అంది అరుణ.
‘‘అమ్మా జీవితమే రంగులమయం. ఆ మెల్లకన్ను జ్ఞాననేత్రం. నేను స్వయంగా చూశాను. మగవాళ్ళకు కుడి కంట్లో మెల్ల అదృష్టమంటారు’’ నచ్చచెప్పబోయారు పాపయ్యగారు.
‘‘ఇవన్నీ సరే. ప్రతిరోజూ రిక్టర్ స్కేలు చూస్తూ గుండె దడతో మేమెలాగా వుండగలం’’ ఆందోళనగా అన్నారు రత్నంగారు.
‘‘నేను నేనుగా ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేస్తున్నా, మీ మీద నాకు మంచి అభిప్రాయం వుంది పాపయ్యగారు. ఇప్పటికే మీరు చాలామందికి మంచి మంచి సంబంధాలు కుదిర్చారని అందరూ అనుకుంటూ వుంటారు కూడా!’’ పొగిడారు రత్నంగారు.
‘‘అంతా ఆ ఏడుకొండలవాడి దయ’’ అంటూ తను తెచ్చిన సంబంధం తాలూకు వివరాలలోకి వెళ్ళబోయారు పాపయ్యగారు.
‘‘ఆ! ఆ! వుండండి. కాస్త కాఫీ తాగి తాపీగా మొదలెడుదురుగాని’’ అంటూ వారించారు రత్నంగారు.
వీటికిష్టపడితే, మా అబ్బాయి మీ అమ్మాయిని కూడా చూడనక్కరలేదు. ముహూర్తాలే పెట్టుకోవచ్చు’’.
‘‘అంతకన్నానా! ఒక్క నిమిషం మా ఆడవాళ్లతో సంప్రతించి మళ్లీ ఫోన్ చేస్తాను’’. అవతలి నుంచి ఫోన్ పెట్టేసిన శబ్దం. ఆనందంగా విషయమంతా వసంతమ్మ దగ్గరకొచ్చి చెప్పారు రత్నంగారు. ఆమె ఒక్కసారిగా ఉరిమి చూసింది.
ఇంతలో అప్పటిదాకా వంట పనులు చూసుకుంటూనే రత్నంగారి ఫోన్ కాల్స్‌నూ, ఆయన ఫీలింగ్స్‌నూ గమనిస్తున్న వసంతమ్మ అక్కడికి వచ్చి ఓసారి ఫోన్ చెవి దగ్గర పెట్టుకొని చూసి,
‘‘పెట్టేశారు’’ అంటూ తనూ ఫోన్ పెట్టేసింది.
‘‘్ఫన్ల గోల అయిపోయిందా? ఇంకా వుందా?’’ అడిగింది వసంతమ్మ.
‘‘సంతోషమే. కానీ, ఈ రోజుల్లో ఒకరి సంపాదన ఏం సరిపోతుందండీ’’
‘‘మరైతే ఏ చేద్దామంటారు?’’
‘‘మీకున్న ఆస్థి అమ్మి అమ్మాయి పేర బ్యాంకులో వేయండి. ఆ వడ్డీతో వాళ్లిద్దరూ హాయిగా బతుకుతారు’’.
‘‘మరి మా గతి’’ అన్నారు నీరసంగా రత్నంగారు.
‘‘అధోగతే’’ అని మెల్లగా అంటూ ఫోను పెట్టేసిన చప్పుడయింది. ఆయన మెల్లగా అన్నా రత్నంగారి చెవిన పడి బుర్ర వేడెక్కింది.
కళ్ళజోడు జారిపోతున్నా పట్టించుకోకుండా, ఆదివారం వార్తా పత్రికల్లోని వివాహ ప్రకటల్ని ఆదరాబాదరాగా చూసేస్తున్నారు వాసుదేవరత్నంగారు. తన కుమార్తె అరుణ అర్హతలకు సరిపోయే వరుల వివరాల్ని నిశితంగా పరిశీలించి, గుర్తు పెట్టుకున్నారు. ఇప్పుడిక కళ్ళజోడును తీసేసి, ఏదో పెద్ద విజయాన్ని సాధించబోయే వారిలా కుర్చీలోంచి లేచి వంటింటి వైపు చూశారు.
‘‘కాయా! పండా!’’ అంటూ ఉరిమినట్లుగా అరిచింది వసంతమ్మ.
‘‘అబ్బ! ఆపావ! ఇంకా నయం. మా బాస్ లేడు కాబట్టి సరిపోయింది. లేకపోతే ఇంతసేపు ఇలా మాట్లాడుకొనేవాళ్ళం కాదు’’.
‘‘ఏమైనాడు’’
‘‘ఏం కాలేదు. వేరే బ్రాంచ్‌కి ఇన్స్‌పెక్షన్‌కు వెళ్ళాడు’’.
‘‘మరైతే రేపేం చేద్దాం’’
‘‘అయినా ఈడేల కోసం, ఈ డేస్‌లో ఇంతగా టెన్షన్ అవ్వాలా’’
‘‘టెన్షన్ ఏం అవసరంలేదు. మన ఫంక్షన్ బాగానే జరుగుతుంది. నువ్వింటికొచ్చాక ఆలోచించి నా ఐడియా చెప్తా!’’