ఇలా ఎన్నో కవితా ప్రక్రియలు ఆయనలో ఉద్దీపన చెందాయి. ప్రక్రియలే అలా వుంటే ఆయన నేర్చిన భాషలూ అలాగే ఉన్నాయి. సంస్కృతం, హిందీ, బెంగాలీ భాషలలో ఆయన ప్రావీణ్యం సంపాదించగలిగారు. రవీంద్రుని కవితలు, బెంగాలీ నవలలు తర్జుమా చేశారు. ఏడు పదుల వయసులో కూడా వంగని హరివిలై ఒకానొక వంగ రచనకు అనువాద భిక్షనందించారు.

భావములోను, భాషలోను పాత పాటలలోని యాస, స్వచ్ఛత కొత్త పాటలలో కొరవడ్డాయి. ఈ మార్పును సమర్థించుకుంటూ శ్రీ నండూరివారు ‘‘ఏ యెడను మార్పు సహజం. మార్పు గుణమున కాయెనా, దోషమున కాయనా, అను విషయమును సహృదయ లోకమే నిర్ణయించాలి’’ అని తమ కొత్త పాటల పీఠికలో విన్నవించుకున్నారు.

శ్రీ నండూరి వారి యెంకి పల్లెపడుచు. ప్రకృతి సహజమైన జానపద సౌందర్యానికి ప్రతీక. ధర్మబద్ధమైన ప్రణయాన్ని మాత్రమే అంగీకరించే నాయిక. అందుకనే-
‘‘కన్ను గిలికిస్తాది, నన్ను బులిపిస్తాది
దగ్గరస కూకుంటె, అగ్గి సూస్తాది’’
అంటూ ఆమె హావభావాలను వర్ణిస్తారు శ్రీ నండూరి.
‘‘యెంకి వంటి పిల్ల లేదోయి, లేదోయి
యెంకి నా వంకింక రాదోయి, రాదోయి
మెళ్లో పూసల పేరు, తల్లో పూవుల సేరు

1940లో బెజవాడలో జరిగిన నవ్య సాహిత్య పరిషత్తు సప్త సమావేశానికి అధ్యక్షత వహించి ఉపన్యసించిన విశ్వనాథ సత్యనారాయణగారు గాని, తొలిసారిగా 1942లో నవ్య సాహిత్య చరిత్రను నవ్యాంధ్ర సాహిత్య వీధులు పేరిట పుస్తకంగా వెలువరించిన ఆచార్య కురుగంటి సీతారామయ్యగారు గాని, 1948లో పాతిక సంవత్సరాల తెలుగు కవిత్వము పేరిట నవ్య సాహిత్య ధోరణుల్ని సమీక్షిస్తూ భారతి రజతోత్సవ సంచికలో వ్యాసం రాసిన కృష్ణశాస్ర్తీగారుగాని, ‘నూరేళ్ల