భగవద్గీతలో శ్రీకృష్ణుడు సంశయాత్మా వినశ్యతి అన్నారు. కానీ అల్పులు మాత్రమే సందేహాలతో బాధపడతారు. ధీరులు స్థిరాభిప్రాయంతో ఉంటారు. ఒకరిని కోస్తే పాలు మరియొకరిని కోస్తే రక్తం వస్తుందా? అంటూ ఈ విభేదాలన్నీ మానవ కల్పితాలనే విషయం ధ్వనింపజేశారు.
ఆ సమయంలో బాలచంద్రుడు ఆర్యరక్తమితని దవ్వగారు అంటారు. ఇందులో ఎంత హేళన- ఎత్తిపొడుపు ఉన్నాయో విజ్ఞులకు తెలియందికాదు.

ఆధునికాంధ్ర సాహిత్యంలో పేరెన్నిక కెక్కిన వీరరస కావ్యాలు స్వల్ప సంఖ్యలోనే ఉన్నాయి. అందొకటి మగువ మాంచాల. ఏ తత్కర్త ‘కవిబ్రహ్మ’ ఏటుకూరి వేంకట నరసయ్య.
తెలుగు నుడికారం- తెలుగు పలుకుబడులు- తెలుగు జాతీయలను సముచిత సుందరంగా పోషించిన తెలుగు కవులు వ్రేళ్ళపై లెక్కింపదగినవారు ఏటుకూరువారు.

ఎత్తయిన విద్యుద్దీపం మీదికి ఎక్కి ఎక్కి చూసిందొక చినుకు’’
అంటూ సాగి, చినుకు తన చేదు అనుభవాల్ని చెబుతూ-
‘‘ఏ కమ్మని పల్లెటూరి పంట చెరువులోనో పడక
నగరానికెందుకు వచ్చానని నాలిక కొరుక్కుంది’’
పాజిటివ్ అంశాల్ని విస్మరించలేదనుటకు-
‘‘చదువుల తల్లి స్తన్యమంత మధురమైన మరొక బిందువు
విశ్వవిద్యాలయంలో వెలసిన వెలుగులో కల్సిపోయింది’’ అంటారు.

ఎంతటి అభ్యుదయ, ఆధునికతలు పుణికిపుచ్చుకున్నా అబ్బూరి వరద రాజేశ్వరరాగారు (కవన కుతూహలం) ‘కుందుర్తినేవిశ్వనాథవారి నిజమైన శిష్యుడు’ అనడం వారి వ్యక్తిత్వానికి గీటురాయి. సంప్రదాయ ప్రక్రియల్లోనూ వారి అభినివేశానికి మచ్చుతునక.
చేరా (స్మృతి కిణాంకం) అన్నట్లు- ‘‘కవిత్వం పట్ల వారి తపన వర్ణనాతీతం’’ -ఫ్రీవర్స్ ఫ్రంట్ అవార్డు గ్రహీతలు, వారి కావ్యాలే ఇందుకు నిలువెత్తు సాక్ష్యాలు.