ఆమె వయసు వందేళ్లు. ఈ వయసులో చాలామంది ‘కృష్ణా.. రామా’ అనుకుంటూ ప్రశాంతంగా కాలం గడుపుతారు. కాని అరుణ ముఖర్జీ అలా కాదు. పేదలకు కడుపునిండా అన్నం వండి పెడు తుంది. ఆకలితో వచ్చినవారికి కాదనకుండా ఈ వయసులోనూ స్వయంగా వంట చేసి పెడుతుంది. ఎక్కడ పేదవాళ్లు కనిపించినా వారిని పిలిచి కడుపు నిండా వంట చేసి పెడుతుంది.

కడుపున పుట్టిన బిడ్డకు క్యాన్సర్ సోకితే కన్నవారి గుండెకోత ఎలా ఉంటుందో ఆమెకు తెలుసు. బిడ్డలకు లక్షలాది రూపాయలు ఖర్చుపెట్టి ఖరీదైన వైద్యం చేయించలేక వారు పడే ఆవేదనను గ్రహించింది. రేపటి పౌరులైన ఆ చిన్నారులను జాతి సంపదగా తీర్చిదిద్దే ఆశయంతో స్థాపించిన ‘ఓదార్పు’ స్వచ్ఛంద సంస్థ ఎంతోమంది జీవితాల్లో వెలుగులను నింపుతుంది.

దుబాయ్ నుంచి భర్త ఫోన్ చేయగానే ఇష్రాత్ జహాన్ ఆనందంగా ఎత్తింది. ఫోన్‌లో భర్త నోటి నుంచి ‘‘తలాక్ తలాక్ తలాక్’’ అనే మూడే మూడు మాటలు వినిపించాయి. ఫోన్ కట్ అయింది. ఆ మూడు మాటలతో అపురూపమైన భార్యాభర్తల అనుబంధం ఆనాటితో తెగతెంపులు అయింది. కోర్టుల్లో వాదోపవాదాలు ఉండవు. చర్చలుండవు. పెద్దల సంప్రదింపులు అనేవి అసలే లేవు. చాలా సింపుల్‌గా విడాకులు పొందవచ్చు.

మనదేశంలో 5-9 సంవత్సరాల బాలికలు చదువుకోవటానికి పాఠశాలలకు వెళ్లటం లేదు. ఇలాంటి బాలికలు 53శాతం మంది ఉన్నారు. పేదరికం, లింగ వివక్షత, వౌలిక సదుపాయాలు కల్పించకపోవటం వారికి శాపంగా మారింది. పసి మనసులో వారు ఎన్నో కలలు కంటారు. వాటిని సాకారం చేసుకోవటానికి కావల్సిన తెగువ, ధైర్యాన్ని అందిస్తే వారి జీవనయానం నందనవనమే. మీకు తెలుసా?