తెలుగు నేలలో అన్ని జానపద కళారూపాలతోపాటు హరికథా గానం ఒక వెలుగు వెలిగి, ప్రజాభిమానాన్ని పొందింది. ఆంధ్రుల హరికథా చరిత్రలోనే హరికథ గానం ఒక అపురూపమైన స్థానాన్ని, అపారమైన గౌరవాన్ని పోగేసుకుంది. ఈ కళా ఖండాన్ని ఒక విశిష్ట కళారూపంగా తీర్చిదిద్దిన వారు విజయనగరం జిల్లాలోని ఆదిబట్ల నారాయణదాసు. ప్రజలు కాలంతో పరుగిడుతూ జానపద కళలను ఆదరిం చడం మరుస్తున్నారు.

ఈ కాలంలో అన్నీ మిక్సీలు వచ్చేసాయి. బర్ మనే శబ్దం తప్ప మరేమీ ఉండదు. కాని పూర్వకాలంలో దంచినా, నూరినా, రుబ్బినా, ఆఖరికి చెరిగినా వంటింటిల్లో చేసే పనుల్లో ప్రతిదానికి ఒక పాటను పాడుకొనేవారు. నలుగురు స్ర్తీలు కూర్చుని పనులు చేసుకొంటూ పురాణ సంబంధమైనవోలేక చారిత్రక వీరుల గురించో ఏదో ఒక విషయానికి సంబంధించి పాటరూపంలో ఆ విషయాలన్నీ చెప్పుకునేవారు. వారు చేసేపనికి ఊతంగా ఈ పాట సాగేది.

కొందరికి కొన్ని సంఖ్యలు అంటే ఇష్టం మరికొన్ని అంటే అయిష్టంగా ఉంటుంటాయి. చాలామందికి కొన్ని సంఖ్యలపట్ల కొన్ని నిర్దుష్టమైన అభిప్రాయాలుంటాయి. ‘ఏడు’సంఖ్యను కాదు ఏడు అన్న పదాన్ని పలుకడానికి కూడా ఇష్టపడరు. ఏడు అని చెప్పడానికి జానపదులు ఆరున్నొకటి అంటుంటారు. ఇది వ్యాపారస్థుల్లో ఎక్కువగా కనిపిస్తుంది. ఏపని చేయని వాళ్లను ‘సాడేసాత్‌గాడు’అని అనడానికి ఏడు అన్న పదం పనికి రాదని భావం.