చందమామలట్లు వెలుగునందలి సౌధమ్ములు
అందందున తళుకులీను అతివలె తారకలు

ఉవ్వెత్తున లేచి పడెడు ఒక పచ్చని సంద్రమట్లు
అప్పురమున వనములెల్ల నబ్బురమ్ము గొల్పును

సత్యభామ జడలట్టుల నర్తించును వల్లరులు
రుక్మిణమ్మ పూజలకై పోటీపడి పూయును

అతడే మా కృష్ణుడంచు అతడే మా విష్ణువంచు
అప్పురమే కప్పురమై ఆరతి అతని వ్రోల

శ్రీమాన్ గన్ను కృష్ణమూర్తిగారు చతుర్భుజులు..
పంచముఖులు.. బహుగ్రంథపఠనం,
నవ్యరచనా ధౌరంధర్యం, ప్రాచీన వాఙ్మయ రహస్య
మూల్యాంకన చణత్వం, విద్వజ్జన శ్లాఘావశీకరణం..
ఇవి ఆయన చతుర్భుజత్వాలు. అంతేకాదు ఆయన భావుకుడు,
మంచి విమర్శకుడు, ఉపన్యాసకుడు, కవి, తాత్త్వికుడు..
ఇలా ఎన్నో.. ‘కవిత్వం.. తీరని దాహం’

దేవతలచేత ప్రశంసింపబడిన స్వామి తాను తన ప్రభువును ప్రశంసిస్తున్నాడు. అందుకే-
ఏవం సీతాం తదా దృష్ట్య్వా హృష్టః పవన సంభవః
జగామ మనసా రామం ప్రశశంస చ తం ప్రభుమ్
పవన సంభవుడైన స్వామి సీతాదర్శనాన్ని చేసికొన్నాడు. ఆనందాన్ని పొందేడు. ఉపాసకునకు ఉపాస్య దేవతా దర్శనమైంది. వెంటనే మనో లక్షణంతో రామచంద్రమూర్తి దగ్గరకు వెళ్ళేడు. ఇటువంటి భార్యను పొందినందుకు ఆయనను ప్రశంసించేడు.

సందిగ్ధమైన స్మృతిలా ఉన్నదట. స్మృతులంటే మన్వాదిస్మృతులు. అందువలన నిపతితమైన బుద్ధిలా ఉన్నదట. ఆ తల్లి స్మృతిరూపమే. కాని రుూ రూపంలో ఆ లక్షణం కప్పబడింది. శ్రద్ధ అంటే అస్తిక్యబుద్ధి. అది విహతమైంది. అవిశ్వాస బహుళమైన శ్రద్ధ వలన ఆశ ప్రతిహతమవుతున్నది. ఆమె శ్రద్ధా స్వరూపం. కాని రుూ పొర అడ్డుపడ్డది.