రోడ్లన్నీ గండ్లమయం కాగా, ప్రజాజీవితం ముఖ్యంగా రైతు బతుకు కడగండ్ల పాలైంది. తొందరగా వచ్చేసింది దివ్య నవ్య భవ్య దీపావళి అంటూ ప్రధాన మంత్రి దగ్గరనుంచి పాపాయిల దాకా మురిసిపోయిన దీపావళి చప్పుళ్లు లేని పండుగ అయిపోతోంది. రాజధాని ఢిల్లీలో అస్సలు టపాసులు అమ్మరాదు అన్నది సుప్రీంకోర్టు. అయ్యా! బాబూ!

మనం అంతగా పట్టించుకోము కాని, క్రికెట్ మైదానంలో ఆడుతున్న 11 మంది మీదే వుంటుంది మన దృష్టి. కానీ మరో ఇద్దరు అక్కుపక్షిగాళ్లు ఉంటారు. వాళ్లకి మెయిన్ అంపైర్, లెగ్ అంపైర్ అని నామధేయాలు. అవి ఓవర్ ఓవర్‌కీ తారుమారవుతుంటాయి గాని-వాళ్లకి ఇస్తున్నది అక్షరాలా నిలువుజీతం. ఆఖరికి మోకాళ్లమీద కూడా కూర్చునే చాన్సు వుండదు పాపం.

నువ్వు లక్ష చెప్పు, వెయ్యి చెప్పు-ఇస్ర్తికి గౌరవం ఉంది- ఇస్ర్తి లేకుండా- స్వచ్ఛ్ భారత్ సేవకులు కూడా చీపురు పట్టరు మన వూళ్లో- అది ఏ వూరైనా కావచ్చు. టిఫిన్ సెంటర్లు ఎన్ని వుంటాయో అన్ని ఇస్ర్తి కార్నర్లు వుండాల్సిందే... ఇస్ర్తి దొరకని ఊరు- మిర్చీ బజ్జీ లభించని పేట- వుండకూడదు సుమా...‘మొబైల్ లేని చేయి, జీన్ తొడగని కాలూ వుండొద్దోయ్ ఉండొద్దు’. జీన్ మగా ఆడా అనే తేడా చూడదు. ఏకాలుకైనా ఎక్కుతుంది.

దాదాపు వేయి ఎకరాల్లో అదో ఇంద్రలోకం.. మాయల పకీరు గుర్మీత్ రాం రహీమ్ నిర్మించిన భూమిమీదే పాతాళ మాయాలోకం చూస్తున్నాము.. ‘బాబా’ అనే పవిత్రమైన మాట.. కొన్ని కోట్ల మంది ఉపయోగించే పదాన్ని ఈ నరరూప రాక్షసునికి పేరు చివర వాడడం ఇష్టం లేదు. అందుకనే డేరా గుర్మీత్గానే వ్యవహరిద్దాము. వృకాసుర బకాసుర భస్మాసుర హిరణ్య కశిప లాంటి మాటలేవీ ఈ మాయల పకీరు దుష్ట భోగ భాగ్యాదులకు చాలవు.