మన మాతృభాషగా, ఎంతో ప్రాచీనతను కలిగి పరిపుష్టమైన తెలుగును, మనమే గౌరవించకపోవడం, దానిపట్ల నిర్లక్ష్యం వహించడమంత దౌర్భాగ్యం మరోటి లేదు. మన తెలుగు రాష్ట్రాలలో ఇంతవరకు కూడా తెలుగు భాషను రక్షించడానికి ఏ ప్రభుత్వం చర్యలు తీసుకోలేదు. 1956నుంచి ఈనాటి వరకు పరిపాలనా వ్యవహారాల్లో తెలుగుకు తగిన ప్రాముఖ్యత ఇవ్వకపోవడం దురదృష్టకరం.

విద్యా రంగాన్ని యుద్ధ ప్రాతిపదికన సరిచేయకపోతే దేశ భవిష్యత్తు అంధకారమవుతుంది. ప్రాధమిక పాఠశాలనుండి విశ్వ విద్యాలయాల వరకు విషబీజాలు నాటే చదువును చెప్తున్నారు. సామాజిక శాస్త్రాలు, చరిత్రను జిహాద్, మతమార్పిడి, ఎర్ర విప్లవ వాదుల రచనలు, బోధన, నిర్వహణలో ఆరు దశాబ్దాలుగా నేర్పుతున్నారు. ఫలితంగా నేడు సెంట్రల్ యూనిర్సిటీలు దేశ ధర్మ విద్రోహులకు నిలయాలుగా మారాయి.

విద్యాశాఖలో జరుగుతున్న తంతు తమాషాల పై నవ్యాంధ్ర ప్రభుత్వం విచారణకు ఆదేశించాలి. రాష్టవ్య్రాప్తంగా విద్యాశాఖలో జరుగుతున్న జరిగిన అవినీతి అక్రమాలు మరే శాఖలోను లేవన్నది నిర్వివాదాంశం. రాష్టవ్య్రాప్తంగా వివిధ పాఠశాలలకు చదువుల నిమిత్తం వేలాది బాల బాలికలు హాజరవుతున్న మాట వాస్తవం. అయితే సంక్షేమ పథకాల ద్వారా విద్యాశాఖ ద్వారా కోట్లాది రూపాయలు ధన ప్రవాహం బయల్దేరింది.

వేధింపులు... మానసిక, శారీరక హింస, ప్రేమ పేరుతో మోసాలు అత్యాచారాలు... ఇవి తెలుగు రాష్ట్రాల్లో మహిళలు, యువతులు, విద్యార్థినులు నిత్యం ఎదుర్కొంటున్న సమస్యలు.. ఇంటా బయటా కొందరు నేరాగళ్ళ పాశవికతకు ‘బలి’అవుతున్నారు. వేధింపులు జరిగితే తెలుగు రాష్ట్రాల్లోని పోలీసులు సరైన విధంగా స్పందించటం లేదు.